ਨਾਨਕ ਕੀ ਪ੍ਰਭ ਬੇਨਤੀ ਹਰਿ ਭਾਵੈ ਬਖਸਿ ਮਿਲਾਇ ॥੪੧॥

Naanak kee parabʰ bénṫee har bʰaavæ bakʰas milaa▫é. ||41||

Nanak offers this prayer: O Lord God, please forgive me, and unite me with Yourself. ||41||

ਮਨ ਆਵਣ ਜਾਣੁ ਨ ਸੁਝਈ ਨਾ ਸੁਝੈ ਦਰਬਾਰੁ ॥

Man aavaṇ jaaṇ na sujʰ▫ee naa sujʰæ ḋarbaar.

The mortal being does not understand the comings and goings of reincarnation; he does not see the Court of the Lord.

ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਪਲੇਟਿਆ ਅੰਤਰਿ ਅਗਿਆਨੁ ਗੁਬਾਰੁ ॥

Maa▫i▫aa mohi paléti▫aa anṫar agi▫aan gubaar.

He is wrapped up in emotional attachment and Maya, and within his being is the darkness of ignorance.

ਤਬ ਨਰੁ ਸੁਤਾ ਜਾਗਿਆ ਸਿਰਿ ਡੰਡੁ ਲਗਾ ਬਹੁ ਭਾਰੁ ॥

Ṫab nar suṫaa jaagi▫aa sir dand lagaa baho bʰaar.

The sleeping person wakes, only when he is hit on the head by a heavy club.

ਗੁਰਮੁਖਾਂ ਕਰਾਂ ਉਪਰਿ ਹਰਿ ਚੇਤਿਆ ਸੇ ਪਾਇਨਿ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥

Gurmukʰaaⁿ karaaⁿ upar har chéṫi▫aa sé paa▫in mokʰ ḋu▫aar.

The Gurmukhs dwell upon the Lord; they find the door of salvation.

ਨਾਨਕ ਆਪਿ ਓਹਿ ਉਧਰੇ ਸਭ ਕੁਟੰਬ ਤਰੇ ਪਰਵਾਰ ॥੪੨॥

Naanak aap ohi uḋʰré sabʰ kutamb ṫaré parvaar. ||42||

O Nanak! They themselves are saved, and all their relatives are carried across as well. ||42||

ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਸੋ ਮੁਆ ਜਾਪੈ ॥

Sabaḋ maræ so mu▫aa jaapæ.

Whoever dies in the Word of the Shabad, is known to be truly dead.

ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਹਰਿ ਰਸਿ ਧ੍ਰਾਪੈ ॥

Gur parsaadee har ras ḋʰaraapæ.

By Guru’s Grace, the mortal is satisfied by the sublime essence of the Lord.

ਹਰਿ ਦਰਗਹਿ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸਿਞਾਪੈ ॥

Har ḋargahi gur sabaḋ siñaapæ.

Through the Word of the Guru’s Shabad, he is recognized in the Court of the Lord.

ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਮੁਆ ਹੈ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥

Bin sabḋæ mu▫aa hæ sabʰ ko▫é.

Without the Shabad, everyone is dead.

ਮਨਮੁਖੁ ਮੁਆ ਅਪੁਨਾ ਜਨਮੁ ਖੋਇ ॥

Manmukʰ mu▫aa apunaa janam kʰo▫é.

The self-willed Manmukh dies; his life is wasted.

ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨ ਚੇਤਹਿ ਅੰਤਿ ਦੁਖੁ ਰੋਇ ॥

Har naam na cheeṫėh anṫ ḋukʰ ro▫é.

Those who do not remember the Name of the Lord, shall cry in pain in the end.

ਨਾਨਕ ਕਰਤਾ ਕਰੇ ਸੁ ਹੋਇ ॥੪੩॥

Naanak karṫaa karé so ho▫é. ||43||

O Nanak! Whatever the Creator Lord does, comes to pass. ||43||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੁਢੇ ਕਦੇ ਨਾਹੀ ਜਿਨੑਾ ਅੰਤਰਿ ਸੁਰਤਿ ਗਿਆਨੁ ॥

Gurmukʰ budʰé kaḋé naahee jinĥaa anṫar suraṫ gi▫aan.

The Gurmukhs never grow old; within them is intuitive understanding and spiritual wisdom.

ਸਦਾ ਸਦਾ ਹਰਿ ਗੁਣ ਰਵਹਿ ਅੰਤਰਿ ਸਹਜ ਧਿਆਨੁ ॥

Saḋaa saḋaa har guṇ ravėh anṫar sahj ḋʰi▫aan.

They chant the Praises of the Lord, forever and ever; deep within, they intuitively meditate on the Lord.

ਓਇ ਸਦਾ ਅਨੰਦਿ ਬਿਬੇਕ ਰਹਹਿ ਦੁਖਿ ਸੁਖਿ ਏਕ ਸਮਾਨਿ ॥

O▫é saḋaa anand bibék rahėh ḋukʰ sukʰ ék samaan.

They dwell forever in blissful knowledge of the Lord; they look upon pain and pleasure as one and the same.

ਤਿਨਾ ਨਦਰੀ ਇਕੋ ਆਇਆ ਸਭੁ ਆਤਮ ਰਾਮੁ ਪਛਾਨੁ ॥੪੪॥

Ṫinaa naḋree iko aa▫i▫aa sabʰ aaṫam raam pachʰaan. ||44||

They see the One Lord in all, and realize the Lord, the Supreme Soul of all. ||44||

ਮਨਮੁਖੁ ਬਾਲਕੁ ਬਿਰਧਿ ਸਮਾਨਿ ਹੈ ਜਿਨੑਾ ਅੰਤਰਿ ਹਰਿ ਸੁਰਤਿ ਨਾਹੀ ॥

Manmukʰ baalak biraḋʰ samaan hæ jinĥaa anṫar har suraṫ naahee.

The self-willed Manmukhs are like stupid children; they do not keep the Lord in their thoughts.

ਵਿਚਿ ਹਉਮੈ ਕਰਮ ਕਮਾਵਦੇ ਸਭ ਧਰਮ ਰਾਇ ਕੈ ਜਾਂਹੀ ॥

vich ha▫umæ karam kamaavḋé sabʰ ḋʰaram raa▫é kæ jaaⁿhee.

They do all their deeds in egotism, and they must answer to the Righteous Judge of Dharma.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਛੇ ਨਿਰਮਲੇ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸੁਭਾਇ ॥

Gurmukʰ hachʰé nirmalé gur kæ sabaḋ subʰaa▫é.

The Gurmukhs are good and immaculately pure; they are embellished and exalted with the Word of the Guru’s Shabad.

ਓਨਾ ਮੈਲੁ ਪਤੰਗੁ ਨ ਲਗਈ ਜਿ ਚਲਨਿ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਇ ॥

Onaa mæl paṫang na lag▫ee jė chalan saṫgur bʰaa▫é.

Not even a tiny bit of filth sticks to them; they walk in harmony with the Will of the True Guru.

ਮਨਮੁਖ ਜੂਠਿ ਨ ਉਤਰੈ ਜੇ ਸਉ ਧੋਵਣ ਪਾਇ ॥

Manmukʰ jootʰ na uṫræ jé sa▫o ḋʰovaṇ paa▫é.

The filth of the Manmukhs is not washed away, even if they wash hundreds of times.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੇਲਿਅਨੁ ਗੁਰ ਕੈ ਅੰਕਿ ਸਮਾਇ ॥੪੫॥

Naanak gurmukʰ méli▫an gur kæ ank samaa▫é. ||45||

O Nanak! The Gurmukhs are united with the Lord; they merge into the Guru’s Being. ||45||

ਬੁਰਾ ਕਰੇ ਸੁ ਕੇਹਾ ਸਿਝੈ ॥

Buraa karé so kéhaa sijʰæ.

How can someone do bad things, and still live with himself?

ਆਪਣੈ ਰੋਹਿ ਆਪੇ ਹੀ ਦਝੈ ॥

Aapṇæ rohi aapé hee ḋajʰæ.

By his own anger, he only burns himself.

ਮਨਮੁਖਿ ਕਮਲਾ ਰਗੜੈ ਲੁਝੈ ॥

Manmukʰ kamlaa ragṛæ lujʰæ.

The self-willed Manmukh drives himself crazy with worries and stubborn struggles.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਇ ਤਿਸੁ ਸਭ ਕਿਛੁ ਸੁਝੈ ॥

Gurmukʰ ho▫é ṫis sabʰ kichʰ sujʰæ.

But those who become Gurmukh understand everything.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਨ ਸਿਉ ਲੁਝੈ ॥੪੬॥

Naanak gurmukʰ man si▫o lujʰæ. ||46||

O Nanak! The Gurmukh struggles with his own mind. ||46||

ਜਿਨਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਨ ਸੇਵਿਓ ਸਬਦਿ ਨ ਕੀਤੋ ਵੀਚਾਰੁ ॥

Jinaa saṫgur purakʰ na sévi▫o sabaḋ na keeṫo veechaar.

Those who do not serve the True Guru, the Primal Being, and do not reflect upon the Word of the Shabad -

ਓਇ ਮਾਣਸ ਜੂਨਿ ਨ ਆਖੀਅਨਿ ਪਸੂ ਢੋਰ ਗਾਵਾਰ ॥

O▫é maaṇas joon na aakʰee▫an pasoo dʰor gaavaar.

do not call them human beings; they are just animals and stupid beasts.

ਓਨਾ ਅੰਤਰਿ ਗਿਆਨੁ ਨ ਧਿਆਨੁ ਹੈ ਹਰਿ ਸਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨ ਪਿਆਰੁ ॥

Onaa anṫar gi▫aan na ḋʰi▫aan hæ har sa▫o pareeṫ na pi▫aar.

They have no spiritual wisdom or meditation within their beings; they are not in love with the Lord.

ਮਨਮੁਖ ਮੁਏ ਵਿਕਾਰ ਮਹਿ ਮਰਿ ਜੰਮਹਿ ਵਾਰੋ ਵਾਰ ॥

Manmukʰ mu▫é vikaar mėh mar jamėh vaaro vaar.

The self-willed Manmukhs die in evil and corruption; they die and are reborn, again and again.

ਜੀਵਦਿਆ ਨੋ ਮਿਲੈ ਸੁ ਜੀਵਦੇ ਹਰਿ ਜਗਜੀਵਨ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥

Jeevḋi▫aa no milæ so jeevḋé har jagjeevan ur ḋʰaar.

They alone live, who join with the living; enshrine the Lord, the Lord of Life, within your heart.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੋਹਣੇ ਤਿਤੁ ਸਚੈ ਦਰਬਾਰਿ ॥੪੭॥

Naanak gurmukʰ sohṇé ṫiṫ sachæ ḋarbaar. ||47||

O Nanak! The Gurmukhs look beautiful in that Court of the True Lord. ||47||

ਹਰਿ ਮੰਦਰੁ ਹਰਿ ਸਾਜਿਆ ਹਰਿ ਵਸੈ ਜਿਸੁ ਨਾਲਿ ॥

Har manḋar har saaji▫aa har vasæ jis naal.

The Lord built the Harimandir, the Temple of the Lord; the Lord dwells within it.

ਗੁਰਮਤੀ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਪਰਜਾਲਿ ॥

Gurmaṫee har paa▫i▫aa maa▫i▫aa moh parjaal.

Following the Guru’s Teachings, I have found the Lord; my emotional attachment to Maya has been burnt away.

ਹਰਿ ਮੰਦਰਿ ਵਸਤੁ ਅਨੇਕ ਹੈ ਨਵ ਨਿਧਿ ਨਾਮੁ ਸਮਾਲਿ ॥

Har manḋar vasaṫ anék hæ nav niḋʰ naam samaal.

Countless things are in the Harimandir, the Temple of the Lord; contemplate the Naam, and the nine treasures will be yours.

ਧਨੁ ਭਗਵੰਤੀ ਨਾਨਕਾ ਜਿਨਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਲਧਾ ਹਰਿ ਭਾਲਿ ॥

Ḋʰan bʰagvanṫee naankaa jinaa gurmukʰ laḋʰaa har bʰaal.

Blessed is that happy soul-bride, O Nanak! Who, as Gurmukh, seeks and finds the Lord.

ਵਡਭਾਗੀ ਗੜ ਮੰਦਰੁ ਖੋਜਿਆ ਹਰਿ ਹਿਰਦੈ ਪਾਇਆ ਨਾਲਿ ॥੪੮॥

vadbʰaagee gaṛ manḋar kʰoji▫aa har hirḋæ paa▫i▫aa naal. ||48||

By great good fortune, one searches the temple of the body-fortress, and finds the Lord within the heart. ||48||

ਮਨਮੁਖ ਦਹ ਦਿਸਿ ਫਿਰਿ ਰਹੇ ਅਤਿ ਤਿਸਨਾ ਲੋਭ ਵਿਕਾਰ ॥

Manmukʰ ḋah ḋis fir rahé aṫ ṫisnaa lobʰ vikaar.

The self-willed Manmukhs wander lost in the ten directions, led by intense desire, greed and corruption.

TOP OF PAGE