ਕਿਤੁ ਬਿਧਿ ਆਸਾ ਮਨਸਾ ਖਾਈ ॥

Kiṫ biḋʰ aasaa mansaa kʰaa▫ee.

How have you subdued your hopes and desires?

ਕਿਤੁ ਬਿਧਿ ਜੋਤਿ ਨਿਰੰਤਰਿ ਪਾਈ ॥

Kiṫ biḋʰ joṫ niranṫar paa▫ee.

How have you found the Light deep within your nucleus?

ਬਿਨੁ ਦੰਤਾ ਕਿਉ ਖਾਈਐ ਸਾਰੁ ॥

Bin ḋanṫaa ki▫o kʰaa▫ee▫æ saar.

Without teeth, how can you eat iron?

ਨਾਨਕ ਸਾਚਾ ਕਰਹੁ ਬੀਚਾਰੁ ॥੧੯॥

Naanak saachaa karahu beechaar. ||19||

Give us your true opinion, Nanak.”||19||

ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਜਨਮੇ ਗਵਨੁ ਮਿਟਾਇਆ ॥

Saṫgur kæ janmé gavan mitaa▫i▫aa.

Born into the House of the True Guru, my wandering in reincarnation ended.

ਅਨਹਤਿ ਰਾਤੇ ਇਹੁ ਮਨੁ ਲਾਇਆ ॥

Anhaṫ raaṫé ih man laa▫i▫aa.

My mind is attached and attuned to the unstruck sound current.

ਮਨਸਾ ਆਸਾ ਸਬਦਿ ਜਲਾਈ ॥

Mansaa aasaa sabaḋ jalaa▫ee.

Through the Word of the Shabad, my hopes and desires have been burnt away.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਜੋਤਿ ਨਿਰੰਤਰਿ ਪਾਈ ॥

Gurmukʰ joṫ niranṫar paa▫ee.

As Gurmukh, I found the Light deep within the nucleus of myself.

ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਮੇਟੇ ਖਾਈਐ ਸਾਰੁ ॥

Ṫaræ guṇ mété kʰaa▫ee▫æ saar.

Eradicating the three qualities, one eats iron.

ਨਾਨਕ ਤਾਰੇ ਤਾਰਣਹਾਰੁ ॥੨੦॥

Naanak ṫaaré ṫaaraṇhaar. ||20||

O Nanak! The Emancipator emancipates. ||20||

ਆਦਿ ਕਉ ਕਵਨੁ ਬੀਚਾਰੁ ਕਥੀਅਲੇ ਸੁੰਨ ਕਹਾ ਘਰ ਵਾਸੋ ॥

Aaḋ ka▫o kavan beechaar kaṫʰee▫alé sunn kahaa gʰar vaaso.

What can you tell us about the beginning? In what home did the absolute dwell then?

ਗਿਆਨ ਕੀ ਮੁਦ੍ਰਾ ਕਵਨ ਕਥੀਅਲੇ ਘਟਿ ਘਟਿ ਕਵਨ ਨਿਵਾਸੋ ॥

Gi▫aan kee muḋraa kavan kaṫʰee▫alé gʰat gʰat kavan nivaaso.

What are the earrings of spiritual wisdom? Who dwells in each and every heart?

ਕਾਲ ਕਾ ਠੀਗਾ ਕਿਉ ਜਲਾਈਅਲੇ ਕਿਉ ਨਿਰਭਉ ਘਰਿ ਜਾਈਐ ॥

Kaal kaa tʰeegaa ki▫o jalaa▫ee▫alé ki▫o nirbʰa▫o gʰar jaa▫ee▫æ.

How can one avoid the attack of death? How can one enter the home of fearlessness?

ਸਹਜ ਸੰਤੋਖ ਕਾ ਆਸਣੁ ਜਾਣੈ ਕਿਉ ਛੇਦੇ ਬੈਰਾਈਐ ॥

Sahj sanṫokʰ kaa aasaṇ jaaṇæ ki▫o chʰéḋé bæraa▫ee▫æ.

How can one know the posture of intuition and contentment, and overcome one’s adversaries?

ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਹਉਮੈ ਬਿਖੁ ਮਾਰੈ ਤਾ ਨਿਜ ਘਰਿ ਹੋਵੈ ਵਾਸੋ ॥

Gur kæ sabaḋ ha▫umæ bikʰ maaræ ṫaa nij gʰar hovæ vaaso.

Through the Word of the Guru’s Shabad, egotism and corruption are conquered, and then one comes to dwell in the home of the self within.

ਜਿਨਿ ਰਚਿ ਰਚਿਆ ਤਿਸੁ ਸਬਦਿ ਪਛਾਣੈ ਨਾਨਕੁ ਤਾ ਕਾ ਦਾਸੋ ॥੨੧॥

Jin rach rachi▫aa ṫis sabaḋ pachʰaaṇæ Naanak ṫaa kaa ḋaaso. ||21||

One who realizes the Shabad of the One who created the creation - Nanak is his slave. ||21||

ਕਹਾ ਤੇ ਆਵੈ ਕਹਾ ਇਹੁ ਜਾਵੈ ਕਹਾ ਇਹੁ ਰਹੈ ਸਮਾਈ ॥

Kahaa ṫé aavæ kahaa ih jaavæ kahaa ih rahæ samaa▫ee.

Where did we come from? Where are we going? Where will we be absorbed?

ਏਸੁ ਸਬਦ ਕਉ ਜੋ ਅਰਥਾਵੈ ਤਿਸੁ ਗੁਰ ਤਿਲੁ ਨ ਤਮਾਈ ॥

És sabaḋ ka▫o jo arṫʰaavæ ṫis gur ṫil na ṫamaa▫ee.

One who reveals the meaning of this Shabad is the Guru, who has no greed at all.

ਕਿਉ ਤਤੈ ਅਵਿਗਤੈ ਪਾਵੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਲਗੈ ਪਿਆਰੋ ॥

Ki▫o ṫaṫæ avigaṫæ paavæ gurmukʰ lagæ pi▫aaro.

How can one find the essence of the unmanifest reality? How does one become Gurmukh, and enshrine love for the Lord?

ਆਪੇ ਸੁਰਤਾ ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਬੀਚਾਰੋ ॥

Aapé surṫaa aapé karṫaa kaho Naanak beechaaro.

He Himself is consciousness, He Himself is the Creator; share with us, Nanak, your wisdom.

ਹੁਕਮੇ ਆਵੈ ਹੁਕਮੇ ਜਾਵੈ ਹੁਕਮੇ ਰਹੈ ਸਮਾਈ ॥

Hukmé aavæ hukmé jaavæ hukmé rahæ samaa▫ee.

By His Command we come, and by His Command we go; by His Command, we merge in absorption.

ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਤੇ ਸਾਚੁ ਕਮਾਵੈ ਗਤਿ ਮਿਤਿ ਸਬਦੇ ਪਾਈ ॥੨੨॥

Pooré gur ṫé saach kamaavæ gaṫ miṫ sabḋé paa▫ee. ||22||

Through the Perfect Guru, live the Truth; through the Word of the Shabad, the state of dignity is attained. ||22||

ਆਦਿ ਕਉ ਬਿਸਮਾਦੁ ਬੀਚਾਰੁ ਕਥੀਅਲੇ ਸੁੰਨ ਨਿਰੰਤਰਿ ਵਾਸੁ ਲੀਆ ॥

Aaḋ ka▫o bismaaḋ beechaar kaṫʰee▫alé sunn niranṫar vaas lee▫aa.

We can only express a sense of wonder about the beginning. The absolute abided endlessly deep within Himself then.

ਅਕਲਪਤ ਮੁਦ੍ਰਾ ਗੁਰ ਗਿਆਨੁ ਬੀਚਾਰੀਅਲੇ ਘਟਿ ਘਟਿ ਸਾਚਾ ਸਰਬ ਜੀਆ ॥

Akalpaṫ muḋraa gur gi▫aan beechaaree▫alé gʰat gʰat saachaa sarab jee▫aa.

Consider freedom from desire to be the earrings of the Guru’s spiritual wisdom. The True Lord, the Soul of all, dwells within each and every heart.

ਗੁਰ ਬਚਨੀ ਅਵਿਗਤਿ ਸਮਾਈਐ ਤਤੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਸਹਜਿ ਲਹੈ ॥

Gur bachnee avigaṫ samaa▫ee▫æ ṫaṫ niranjan sahj lahæ.

Through the Guru’s Word, one merges in the absolute, and intuitively receives the immaculate essence.

ਨਾਨਕ ਦੂਜੀ ਕਾਰ ਨ ਕਰਣੀ ਸੇਵੈ ਸਿਖੁ ਸੁ ਖੋਜਿ ਲਹੈ ॥

Naanak ḋoojee kaar na karṇee sévæ sikʰ so kʰoj lahæ.

O Nanak! That Sikh who seeks and finds the Way does not serve any other.

ਹੁਕਮੁ ਬਿਸਮਾਦੁ ਹੁਕਮਿ ਪਛਾਣੈ ਜੀਅ ਜੁਗਤਿ ਸਚੁ ਜਾਣੈ ਸੋਈ ॥

Hukam bismaaḋ hukam pachʰaaṇæ jee▫a jugaṫ sach jaaṇæ so▫ee.

Wonderful and amazing is His Command; He alone realizes His Command and knows the true way of life of His creatures.

ਆਪੁ ਮੇਟਿ ਨਿਰਾਲਮੁ ਹੋਵੈ ਅੰਤਰਿ ਸਾਚੁ ਜੋਗੀ ਕਹੀਐ ਸੋਈ ॥੨੩॥

Aap mét niraalam hovæ anṫar saach jogee kahee▫æ so▫ee. ||23||

One who eradicates his self-conceit becomes free of desire; he alone is a Yogi, who enshrines the True Lord deep within. ||23||

ਅਵਿਗਤੋ ਨਿਰਮਾਇਲੁ ਉਪਜੇ ਨਿਰਗੁਣ ਤੇ ਸਰਗੁਣੁ ਥੀਆ ॥

Avigaṫo nirmaa▫il upjé nirguṇ ṫé sarguṇ ṫʰee▫aa.

From His state of absolute existence, He assumed the immaculate form; from formless, He assumed the supreme form.

ਸਤਿਗੁਰ ਪਰਚੈ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਈਐ ਸਾਚੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਇ ਲੀਆ ॥

Saṫgur parchæ param paḋ paa▫ee▫æ saachæ sabaḋ samaa▫é lee▫aa.

By pleasing the True Guru, the supreme-status is obtained, and one is absorbed in the True Word of the Shabad.

ਏਕੇ ਕਉ ਸਚੁ ਏਕਾ ਜਾਣੈ ਹਉਮੈ ਦੂਜਾ ਦੂਰਿ ਕੀਆ ॥

Éké ka▫o sach ékaa jaaṇæ ha▫umæ ḋoojaa ḋoor kee▫aa.

He knows the True Lord as the One and only; he sends his egotism and duality far away.

ਸੋ ਜੋਗੀ ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਪਛਾਣੈ ਅੰਤਰਿ ਕਮਲੁ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ਥੀਆ ॥

So jogee gur sabaḋ pachʰaaṇæ anṫar kamal pargaas ṫʰee▫aa.

He alone is a Yogi, who realizes the Word of the Guru’s Shabad; the lotus of the heart blossoms forth within.

ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਤਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਸੂਝੈ ਅੰਤਰਿ ਜਾਣੈ ਸਰਬ ਦਇਆ ॥

Jeevaṫ maræ ṫaa sabʰ kichʰ soojʰæ anṫar jaaṇæ sarab ḋa▫i▫aa.

If one remains dead while still alive, then he understands everything; he knows the Lord deep within himself, who is kind and compassionate to all.

ਨਾਨਕ ਤਾ ਕਉ ਮਿਲੈ ਵਡਾਈ ਆਪੁ ਪਛਾਣੈ ਸਰਬ ਜੀਆ ॥੨੪॥

Naanak ṫaa ka▫o milæ vadaa▫ee aap pachʰaaṇæ sarab jee▫aa. ||24||

O Nanak! He is blessed with glorious greatness; he realizes himself in all beings. ||24||

ਸਾਚੌ ਉਪਜੈ ਸਾਚਿ ਸਮਾਵੈ ਸਾਚੇ ਸੂਚੇ ਏਕ ਮਇਆ ॥

Saachou upjæ saach samaavæ saaché sooché ék ma▫i▫aa.

We emerge from Truth, and merge into Truth again. The pure being merges into the One True Lord.

ਝੂਠੇ ਆਵਹਿ ਠਵਰ ਨ ਪਾਵਹਿ ਦੂਜੈ ਆਵਾ ਗਉਣੁ ਭਇਆ ॥

Jʰootʰé aavahi tʰavar na paavahi ḋoojæ aavaa ga▫oṇ bʰa▫i▫aa.

The false come, and find no place of rest; in duality, they come and go.

ਆਵਾ ਗਉਣੁ ਮਿਟੈ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਆਪੇ ਪਰਖੈ ਬਖਸਿ ਲਇਆ ॥

Aavaa ga▫oṇ mitæ gur sabḋee aapé parkʰæ bakʰas la▫i▫aa.

This coming and going in reincarnation is ended through the Word of the Guru’s Shabad; the Lord Himself analyzes and grants His forgiveness.

ਏਕਾ ਬੇਦਨ ਦੂਜੈ ਬਿਆਪੀ ਨਾਮੁ ਰਸਾਇਣੁ ਵੀਸਰਿਆ ॥

Ékaa béḋan ḋoojæ bi▫aapee naam rasaa▫iṇ veesri▫aa.

One who suffers from the disease of duality, forgets the Naam, the source of nectar.

TOP OF PAGE