ਸੂਹੈ ਵੇਸਿ ਪਿਰੁ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਓ ਮਨਮੁਖਿ ਦਝਿ ਮੁਈ ਗਾਵਾਰਿ ॥

Soohæ vés pir kinæ na paa▫i▫o manmukʰ ḋajʰ mu▫ee gaavaar.

By wearing her red dress, no one has found her Husband Lord; the self-willed Manmukh is burnt to death.

ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਸੂਹਾ ਵੇਸੁ ਗਇਆ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਮਾਰਿ ॥

Saṫgur mili▫æ soohaa vés ga▫i▫aa ha▫umæ vichahu maar.

Meeting the True Guru, she discards her red dress, and eradicates egotism from within.

ਮਨੁ ਤਨੁ ਰਤਾ ਲਾਲੁ ਹੋਆ ਰਸਨਾ ਰਤੀ ਗੁਣ ਸਾਰਿ ॥

Man ṫan raṫaa laal ho▫aa rasnaa raṫee guṇ saar.

Her mind and body are imbued with the deep red color of His Love, and her tongue is imbued, singing His Praises and excellences.

ਸਦਾ ਸੋਹਾਗਣਿ ਸਬਦੁ ਮਨਿ ਭੈ ਭਾਇ ਕਰੇ ਸੀਗਾਰੁ ॥

Saḋaa sohagaṇ sabaḋ man bʰæ bʰaa▫é karé seegaar.

She becomes His soul-bride forever, with the Word of the Shabad in her mind; she makes the Fear of God and the Love of God her ornaments and decorations.

ਨਾਨਕ ਕਰਮੀ ਮਹਲੁ ਪਾਇਆ ਪਿਰੁ ਰਾਖਿਆ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥੧॥

Naanak karmee mahal paa▫i▫aa pir raakʰi▫aa ur ḋʰaar. ||1||

O Nanak! By His Merciful Grace, she obtains the Mansion of the Lord’s Presence, and keeps Him enshrined in her heart. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

Mėhlaa 3.

Third Mehl:

ਮੁੰਧੇ ਸੂਹਾ ਪਰਹਰਹੁ ਲਾਲੁ ਕਰਹੁ ਸੀਗਾਰੁ ॥

Munḋʰé soohaa parahrahu laal karahu seegaar.

O bride, forsake your red dress, and decorate yourself with the crimson color of His Love.

ਆਵਣ ਜਾਣਾ ਵੀਸਰੈ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਵੀਚਾਰੁ ॥

Aavaṇ jaaṇaa veesræ gur sabḋee veechaar.

Your comings and goings shall be forgotten, contemplating the Word of the Guru’s Shabad.

ਮੁੰਧ ਸੁਹਾਵੀ ਸੋਹਣੀ ਜਿਸੁ ਘਰਿ ਸਹਜਿ ਭਤਾਰੁ ॥

Munḋʰ suhaavee sohṇee jis gʰar sahj bʰaṫaar.

The soul-bride is adorned and beautiful; the Celestial Lord, her Husband, abides in her home.

ਨਾਨਕ ਸਾ ਧਨ ਰਾਵੀਐ ਰਾਵੇ ਰਾਵਣਹਾਰੁ ॥੨॥

Naanak saa ḋʰan raavee▫æ raavé ravaṇhaar. ||2||

O Nanak! The bride ravishes and enjoys Him; and He, the Ravisher, ravishes and enjoys her. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

Pa▫oṛee.

Pauree:

ਮੋਹੁ ਕੂੜੁ ਕੁਟੰਬੁ ਹੈ ਮਨਮੁਖੁ ਮੁਗਧੁ ਰਤਾ ॥

Moh kooṛ kutamb hæ manmukʰ mugaḋʰ raṫaa.

The foolish, self-willed Manmukh is engrossed in false attachment to family.

ਹਉਮੈ ਮੇਰਾ ਕਰਿ ਮੁਏ ਕਿਛੁ ਸਾਥਿ ਨ ਲਿਤਾ ॥

Ha▫umæ méraa kar mu▫é kichʰ saaṫʰ na liṫaa.

Practicing egotism and self-conceit, he dies and departs, taking nothing along with him.

ਸਿਰ ਉਪਰਿ ਜਮਕਾਲੁ ਨ ਸੁਝਈ ਦੂਜੈ ਭਰਮਿਤਾ ॥

Sir upar jamkaal na sujʰ▫ee ḋoojæ bʰarmiṫaa.

He does not understand that the Messenger of Death is hovering over his head; he is deluded by duality.

ਫਿਰਿ ਵੇਲਾ ਹਥਿ ਨ ਆਵਈ ਜਮਕਾਲਿ ਵਸਿ ਕਿਤਾ ॥

Fir vélaa haṫʰ na aavee jamkaal vas kiṫaa.

This opportunity will not come into his hands again; the Messenger of Death will seize him.

ਜੇਹਾ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿ ਪਾਇਓਨੁ ਸੇ ਕਰਮ ਕਮਿਤਾ ॥੫॥

Jéhaa ḋʰur likʰ paa▫i▫on sé karam kamiṫaa. ||5||

He acts according to his preordained destiny. ||5||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

Salok mėhlaa 3.

Shalok, Third Mehl:

ਸਤੀਆ ਏਹਿ ਨ ਆਖੀਅਨਿ ਜੋ ਮੜਿਆ ਲਗਿ ਜਲੰਨੑਿ ॥

Saṫee▫aa éhi na aakʰee▫an jo maṛi▫aa lag jalaⁿniĥ.

Do not call them ’Satee’, who burn themselves along with their husbands’ corpses.

ਨਾਨਕ ਸਤੀਆ ਜਾਣੀਅਨੑਿ ਜਿ ਬਿਰਹੇ ਚੋਟ ਮਰੰਨੑਿ ॥੧॥

Naanak saṫee▫aa jaaṇee▫aniĥ jė bir▫hé chot maraⁿniĥ. ||1||

O Nanak! They alone are known as ’Satee’, who die from the shock of separation. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

Mėhlaa 3.

Third Mehl:

ਭੀ ਸੋ ਸਤੀਆ ਜਾਣੀਅਨਿ ਸੀਲ ਸੰਤੋਖਿ ਰਹੰਨੑਿ ॥

Bʰee so saṫee▫aa jaaṇee▫an seel sanṫokʰ rahaⁿniĥ.

They are also known as ‘Satee’, who abide in modesty and contentment.

ਸੇਵਨਿ ਸਾਈ ਆਪਣਾ ਨਿਤ ਉਠਿ ਸੰਮੑਾਲੰਨੑਿ ॥੨॥

Sévan saa▫ee aapṇaa niṫ utʰ samĥaalaⁿniĥ. ||2||

They serve their Lord, and rise in the early hours to contemplate Him. ||2||

ਮਃ ੩ ॥

Mėhlaa 3.

Third Mehl:

ਕੰਤਾ ਨਾਲਿ ਮਹੇਲੀਆ ਸੇਤੀ ਅਗਿ ਜਲਾਹਿ ॥

Kanṫaa naal mahélee▫aa séṫee ag jalaahi.

The widows burn themselves in the fire, along with their husbands’ corpses.

ਜੇ ਜਾਣਹਿ ਪਿਰੁ ਆਪਣਾ ਤਾ ਤਨਿ ਦੁਖ ਸਹਾਹਿ ॥

Jé jaaṇėh pir aapṇaa ṫaa ṫan ḋukʰ sahaahi.

If they truly knew their husbands, then they would suffer terrible bodily pain. If they truly knew their husbands, then they would suffer terrible bodily pain.

ਨਾਨਕ ਕੰਤ ਨ ਜਾਣਨੀ ਸੇ ਕਿਉ ਅਗਿ ਜਲਾਹਿ ॥

Naanak kanṫ na jaaṇnee sé ki▫o ag jalaahi.

O Nanak! If they did not truly know their husbands, why should they burn themselves in the fire?

ਭਾਵੈ ਜੀਵਉ ਕੈ ਮਰਉ ਦੂਰਹੁ ਹੀ ਭਜਿ ਜਾਹਿ ॥੩॥

Bʰaavæ jeeva▫o kæ mara▫o ḋʰoorahu hee bʰaj jaahi. ||3||

Whether their husbands are alive or dead, those wives remain far away from them. ||3||

ਪਉੜੀ ॥

Pa▫oṛee.

Pauree:

ਤੁਧੁ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਨਾਲਿ ਉਪਾਇਆ ਲੇਖੁ ਕਰਤੈ ਲਿਖਿਆ ॥

Ṫuḋʰ ḋukʰ sukʰ naal upaa▫i▫aa lékʰ karṫæ likʰi▫aa.

You created pain along with pleasure; O Creator, such is the writ You have written.

ਨਾਵੈ ਜੇਵਡ ਹੋਰ ਦਾਤਿ ਨਾਹੀ ਤਿਸੁ ਰੂਪੁ ਨ ਰਿਖਿਆ ॥

Naavæ jévad hor ḋaaṫ naahee ṫis roop na rikʰi▫aa.

There is no other gift as great as the Name; it has no form or sign.

ਨਾਮੁ ਅਖੁਟੁ ਨਿਧਾਨੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ॥

Naam akʰut niḋʰaan hæ gurmukʰ man vasi▫aa.

The Naam, the Name of the Lord, is an inexhaustible treasure; it abides in the mind of the Gurmukh.

ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਨਾਮੁ ਦੇਵਸੀ ਫਿਰਿ ਲੇਖੁ ਨ ਲਿਖਿਆ ॥

Kar kirpaa naam ḋévsee fir lékʰ na likʰi▫aa.

In His Mercy, He blesses us with the Naam, and then, the writ of pain and pleasure is not written.

ਸੇਵਕ ਭਾਇ ਸੇ ਜਨ ਮਿਲੇ ਜਿਨ ਹਰਿ ਜਪੁ ਜਪਿਆ ॥੬॥

Sévak bʰaa▫é sé jan milé jin har jap japi▫aa. ||6||

Those humble servants who serve with love, meet the Lord, chanting the Chant of the Lord. ||6||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੨ ॥

Salok mėhlaa 2.

Shalok, Second Mehl:

ਜਿਨੀ ਚਲਣੁ ਜਾਣਿਆ ਸੇ ਕਿਉ ਕਰਹਿ ਵਿਥਾਰ ॥

Jinee chalaṇ jaaṇi▫aa sé ki▫o karahi viṫʰaar.

They know that they will have to depart, so why do they make such ostentatious displays?

ਚਲਣ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਨੀ ਕਾਜ ਸਵਾਰਣਹਾਰ ॥੧॥

Chalaṇ saar na jaaṇnee kaaj savaaraṇhaar. ||1||

Those who do not know that they will have to depart, continue to arrange their affairs. ||1||

ਮਃ ੨ ॥

Mėhlaa 2.

Second Mehl:

ਰਾਤਿ ਕਾਰਣਿ ਧਨੁ ਸੰਚੀਐ ਭਲਕੇ ਚਲਣੁ ਹੋਇ ॥

Raaṫ kaaraṇ ḋʰan sanchee▫æ bʰalké chalaṇ ho▫é.

He accumulates wealth during the night of his life, but in the morning, he must depart.

ਨਾਨਕ ਨਾਲਿ ਨ ਚਲਈ ਫਿਰਿ ਪਛੁਤਾਵਾ ਹੋਇ ॥੨॥

Naanak naal na chal▫ee fir pachʰuṫaavaa ho▫é. ||2||

O Nanak! It shall not go along with him, and so he regrets. ||2||

ਮਃ ੨ ॥

Mėhlaa 2.

Second Mehl:

ਬਧਾ ਚਟੀ ਜੋ ਭਰੇ ਨਾ ਗੁਣੁ ਨਾ ਉਪਕਾਰੁ ॥

Baḋʰaa chatee jo bʰaré naa guṇ naa upkaar.

Paying a fine under pressure does not bring either merit or goodness.

ਸੇਤੀ ਖੁਸੀ ਸਵਾਰੀਐ ਨਾਨਕ ਕਾਰਜੁ ਸਾਰੁ ॥੩॥

Séṫee kʰusee savaaree▫æ Naanak kaaraj saar. ||3||

That alone is a good deed, O Nanak! Which is done by one’s own free will. ||3||

ਮਃ ੨ ॥

Mėhlaa 2.

Second Mehl:

ਮਨਹਠਿ ਤਰਫ ਨ ਜਿਪਈ ਜੇ ਬਹੁਤਾ ਘਾਲੇ ॥

Manhatʰ ṫaraf na jip▫ee jé bahuṫaa gʰaalé.

Stubborn-mindedness will not win the Lord to one’s side, no matter how much it is tried.

ਤਰਫ ਜਿਣੈ ਸਤ ਭਾਉ ਦੇ ਜਨ ਨਾਨਕ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰੇ ॥੪॥

Ṫaraf jiṇæ saṫ bʰaa▫o ḋé jan Naanak sabaḋ veechaaré. ||4||

The Lord is won over to your side, by offering Him your true love, O servant Nanak! And contemplating the Word of the Shabad. ||4||

ਪਉੜੀ ॥

Pa▫oṛee.

Pauree:

ਕਰਤੈ ਕਾਰਣੁ ਜਿਨਿ ਕੀਆ ਸੋ ਜਾਣੈ ਸੋਈ ॥

Karṫæ kaaraṇ jin kee▫aa so jaaṇæ so▫ee.

The Creator created the world; He alone understands it.

ਆਪੇ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਉਪਾਈਅਨੁ ਆਪੇ ਫੁਨਿ ਗੋਈ ॥

Aapé sarisat upaa▫ee▫an aapé fun go▫ee.

He Himself created the Universe, and He Himself shall destroy it afterwards.

TOP OF PAGE