ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

Salok mėhlaa 3.

Shalok, Third Mehl:

ਪਰਥਾਇ ਸਾਖੀ ਮਹਾ ਪੁਰਖ ਬੋਲਦੇ ਸਾਝੀ ਸਗਲ ਜਹਾਨੈ ॥

Parṫʰaa▫é saakʰee mahaa purakʰ bolḋé saajʰee sagal jahaanæ.

Great men speak the teachings by relating them to individual situations, but the whole world shares in them.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਇ ਸੁ ਭਉ ਕਰੇ ਆਪਣਾ ਆਪੁ ਪਛਾਣੈ ॥

Gurmukʰ ho▫é so bʰa▫o karé aapṇaa aap pachʰaaṇæ.

One who becomes Gurmukh knows the Fear of God, and realizes his own self.

ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਤਾ ਮਨ ਹੀ ਤੇ ਮਨੁ ਮਾਨੈ ॥

Gur parsaadee jeevaṫ maræ ṫaa man hee ṫé man maanæ.

If, by Guru’s Grace, one remains dead while still alive, the mind becomes content in itself.

ਜਿਨ ਕਉ ਮਨ ਕੀ ਪਰਤੀਤਿ ਨਾਹੀ ਨਾਨਕ ਸੇ ਕਿਆ ਕਥਹਿ ਗਿਆਨੈ ॥੧॥

Jin ka▫o man kee parṫeeṫ naahee Naanak sé ki▫aa kaṫʰėh gi▫aanæ. ||1||

Those who have no faith in their own minds, O Nanak - how can they speak of spiritual wisdom? ||1||

ਮਃ ੩ ॥

Mėhlaa 3.

Third Mehl:

ਗੁਰਮੁਖਿ ਚਿਤੁ ਨ ਲਾਇਓ ਅੰਤਿ ਦੁਖੁ ਪਹੁਤਾ ਆਇ ॥

Gurmukʰ chiṫ na laa▫i▫o anṫ ḋukʰ pahuṫaa aa▫é.

Those who do not focus their consciousness on the Lord, as Gurmukh, suffer pain and grief in the end.

ਅੰਦਰਹੁ ਬਾਹਰਹੁ ਅੰਧਿਆਂ ਸੁਧਿ ਨ ਕਾਈ ਪਾਇ ॥

Anḋrahu baahrahu anḋʰi▫aaⁿ suḋʰ na kaa▫ee paa▫é.

They are blind, inwardly and outwardly, and they do not understand anything.

ਪੰਡਿਤ ਤਿਨ ਕੀ ਬਰਕਤੀ ਸਭੁ ਜਗਤੁ ਖਾਇ ਜੋ ਰਤੇ ਹਰਿ ਨਾਇ ॥

Pandiṫ ṫin kee barkaṫee sabʰ jagaṫ kʰaa▫é jo raṫé har naa▫é.

O Pandit, O religious scholar, the whole world is fed for the sake of those who are attuned to the Lord’s Name.

ਜਿਨ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸਲਾਹਿਆ ਹਰਿ ਸਿਉ ਰਹੇ ਸਮਾਇ ॥

Jin gur kæ sabaḋ sahaali▫aa har si▫o rahé samaa▫é.

Those who praise the Word of the Guru’s Shabad, remain blended with the Lord.

ਪੰਡਿਤ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਬਰਕਤਿ ਨ ਹੋਵਈ ਨਾ ਧਨੁ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥

Pandiṫ ḋoojæ bʰaa▫é barkaṫ na hova▫ee naa ḋʰan palæ paa▫é.

O Pandit, O religious scholar, no one is satisfied, and no one finds true wealth through the love of duality.

ਪੜਿ ਥਕੇ ਸੰਤੋਖੁ ਨ ਆਇਓ ਅਨਦਿਨੁ ਜਲਤ ਵਿਹਾਇ ॥

Paṛ ṫʰaké sanṫokʰ na aa▫i▫o an▫ḋin jalaṫ vihaa▫é.

They have grown weary of reading scriptures, but still, they do not find contentment, and they pass their lives burning, night and day.

ਕੂਕ ਪੂਕਾਰ ਨ ਚੁਕਈ ਨਾ ਸੰਸਾ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥

Kook pookaar na chuk▫ee naa sansaa vichahu jaa▫é.

Their cries and complaints never end, and doubt does not depart from within them.

ਨਾਨਕ ਨਾਮ ਵਿਹੂਣਿਆ ਮੁਹਿ ਕਾਲੈ ਉਠਿ ਜਾਇ ॥੨॥

Naanak naam vihooṇi▫aa muhi kaalæ utʰ jaa▫é. ||2||

O Nanak! Without the Naam, the Name of the Lord, they rise up and depart with blackened faces. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

Pa▫oṛee.

Pauree:

ਹਰਿ ਸਜਣ ਮੇਲਿ ਪਿਆਰੇ ਮਿਲਿ ਪੰਥੁ ਦਸਾਈ ॥

Har sajaṇ mél pi▫aaré mil panṫʰ ḋasaa▫ee.

O Beloved, lead me to meet my True Friend; meeting with Him, I shall ask Him to show me the Path.

ਜੋ ਹਰਿ ਦਸੇ ਮਿਤੁ ਤਿਸੁ ਹਉ ਬਲਿ ਜਾਈ ॥

Jo har ḋasé miṫ ṫis ha▫o bal jaa▫ee.

I am a sacrifice to that Friend, who shows it to me.

ਗੁਣ ਸਾਝੀ ਤਿਨ ਸਿਉ ਕਰੀ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈ ॥

Guṇ saajʰee ṫin si▫o karee har naam ḋʰi▫aa▫ee.

I share His Virtues with Him, and meditate on the Lord’s Name.

ਹਰਿ ਸੇਵੀ ਪਿਆਰਾ ਨਿਤ ਸੇਵਿ ਹਰਿ ਸੁਖੁ ਪਾਈ ॥

Har sévee pi▫aaraa niṫ sév har sukʰ paa▫ee.

I serve my Beloved Lord forever; serving the Lord, I have found peace.

ਬਲਿਹਾਰੀ ਸਤਿਗੁਰ ਤਿਸੁ ਜਿਨਿ ਸੋਝੀ ਪਾਈ ॥੧੨॥

Balihaaree saṫgur ṫis jin sojʰee paa▫ee. ||12||

I am a sacrifice to the True Guru, who has imparted this understanding to me. ||12||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

Salok mėhlaa 3.

Shalok, Third Mehl:

ਪੰਡਿਤ ਮੈਲੁ ਨ ਚੁਕਈ ਜੇ ਵੇਦ ਪੜੈ ਜੁਗ ਚਾਰਿ ॥

Pandiṫ mæl na chuk▫ee jé véḋ paṛæ jug chaar.

O Pandit, O religious scholar, your filth shall not be erased, even if you read the Vedas for four ages.

ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਮਾਇਆ ਮੂਲੁ ਹੈ ਵਿਚਿ ਹਉਮੈ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿ ॥

Ṫaræ guṇ maa▫i▫aa mool hæ vich ha▫umæ naam visaar.

The three qualities are the roots of Maya; in egotism, one forgets the Naam, the Name of the Lord.

ਪੰਡਿਤ ਭੂਲੇ ਦੂਜੈ ਲਾਗੇ ਮਾਇਆ ਕੈ ਵਾਪਾਰਿ ॥

Pandiṫ bʰoolé ḋoojæ laagé maa▫i▫aa kæ vaapaar.

The Pandits are deluded, attached to duality, and they deal only in Maya.

ਅੰਤਰਿ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਭੁਖ ਹੈ ਮੂਰਖ ਭੁਖਿਆ ਮੁਏ ਗਵਾਰ ॥

Anṫar ṫarisnaa bʰukʰ hæ moorakʰ bʰukʰi▫aa mu▫é gavaar.

They are filled with thirst and hunger; the ignorant fools starve to death.

ਸਤਿਗੁਰਿ ਸੇਵਿਐ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰਿ ॥

Saṫgur sévi▫æ sukʰ paa▫i▫aa sachæ sabaḋ veechaar.

Serving the True Guru, peace is obtained, contemplating the True Word of the Shabad.

ਅੰਦਰਹੁ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਭੁਖ ਗਈ ਸਚੈ ਨਾਇ ਪਿਆਰਿ ॥

Anḋrahu ṫarisnaa bʰukʰ ga▫ee sachæ naa▫é pi▫aar.

Hunger and thirst have departed from within me; I am in love with the True Name.

ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸਹਜੇ ਰਜੇ ਜਿਨਾ ਹਰਿ ਰਖਿਆ ਉਰਿ ਧਾਰਿ ॥੧॥

Naanak naam raṫé sėhjé rajé jinaa har rakʰi▫aa ur ḋʰaar. ||1||

O Nanak! Those who are imbued with the Naam, who keep the Lord clasped tightly to their hearts, are automatically satisfied. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

Mėhlaa 3.

Third Mehl:

ਮਨਮੁਖ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨ ਸੇਵਿਆ ਦੁਖੁ ਲਗਾ ਬਹੁਤਾ ਆਇ ॥

Manmukʰ har naam na sévi▫aa ḋukʰ lagaa bahuṫaa aa▫é.

The self-willed Manmukh does not serve the Lord’s Name, and so he suffers in horrible pain.

ਅੰਤਰਿ ਅਗਿਆਨੁ ਅੰਧੇਰੁ ਹੈ ਸੁਧਿ ਨ ਕਾਈ ਪਾਇ ॥

Anṫar agi▫aan anḋʰér hæ suḋʰ na kaa▫ee paa▫é.

He is filled with the darkness of ignorance, and he does not understand anything.

ਮਨਹਠਿ ਸਹਜਿ ਨ ਬੀਜਿਓ ਭੁਖਾ ਕਿ ਅਗੈ ਖਾਇ ॥

Manhatʰ sahj na beeji▫o bʰukʰaa kė agæ kʰaa▫é.

Because of his stubborn mind, he does not plant the seeds of intuitive peace; what will he eat in the world hereafter, to satisfy his hunger?

ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ਦੂਜੈ ਲਗਾ ਜਾਇ ॥

Naam niḋʰaan visaari▫aa ḋoojæ lagaa jaa▫é.

He has forgotten the treasure of the Naam; he is caught in the love of duality.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਿਲਹਿ ਵਡਿਆਈਆ ਜੇ ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇ ॥੨॥

Naanak gurmukʰ milėh vaḋi▫aa▫ee▫aa jé aapé mél milaa▫é. ||2||

O Nanak! The Gurmukhs are honored with glory, when the Lord Himself unites them in His Union. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

Pa▫oṛee.

Pauree:

ਹਰਿ ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਜਸੁ ਗਾਵੈ ਖਰੀ ਸੁਹਾਵਣੀ ॥

Har rasnaa har jas gaavæ kʰaree suhaavaṇee.

The tongue which sings the Lord’s Praises, is so very beautiful.

ਜੋ ਮਨਿ ਤਨਿ ਮੁਖਿ ਹਰਿ ਬੋਲੈ ਸਾ ਹਰਿ ਭਾਵਣੀ ॥

Jo man ṫan mukʰ har bolæ saa har bʰaavṇee.

One who speaks the Lord’s Name, with mind, body and mouth, is pleasing to the Lord.

ਜੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਚਖੈ ਸਾਦੁ ਸਾ ਤ੍ਰਿਪਤਾਵਣੀ ॥

Jo gurmukʰ chakʰæ saaḋ saa ṫaripṫaavṇee.

That Gurmukh tastes the sublime taste of the Lord, and is satisfied.

ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਪਿਆਰੇ ਨਿਤ ਗੁਣ ਗਾਇ ਗੁਣੀ ਸਮਝਾਵਣੀ ॥

Guṇ gaavæ pi▫aaré niṫ guṇ gaa▫é guṇee samjʰaavaṇee.

She sings continually the Glorious Praises of her Beloved; singing His Glorious Praises, she is uplifted.

ਜਿਸੁ ਹੋਵੈ ਆਪਿ ਦਇਆਲੁ ਸਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਗੁਰੂ ਬੁਲਾਵਣੀ ॥੧੩॥

Jis hovæ aap ḋa▫i▫aal saa saṫguroo guroo bulaavaṇee. ||13||

She is blessed with the Lord’s Mercy, and she chants the Words of the Guru, the True Guru. ||13||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

Salok mėhlaa 3.

Shalok, Third Mehl:

ਹਸਤੀ ਸਿਰਿ ਜਿਉ ਅੰਕਸੁ ਹੈ ਅਹਰਣਿ ਜਿਉ ਸਿਰੁ ਦੇਇ ॥

Hasṫee sir ji▫o ankas hæ ahraṇ ji▫o sir ḋé▫é.

The elephant offers its head to the reins, and the anvil offers itself to the hammer;

ਮਨੁ ਤਨੁ ਆਗੈ ਰਾਖਿ ਕੈ ਊਭੀ ਸੇਵ ਕਰੇਇ ॥

Man ṫan aagæ raakʰ kæ oobʰee sév karé▫i.

just so, we offer our minds and bodies to our Guru; we stand before Him, and serve Him.

TOP OF PAGE