ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਜਪਿਆ ਆਰਾਧਿਆ ਮੁਖਿ ਮਸਤਕਿ ਭਾਗੁ ਸਭਾਗਾ ॥

Har har naam japi▫aa aaraaḋʰi▫aa mukʰ masṫak bʰaag sabʰaagaa.

I chant and meditate in adoration upon the Name of the Lord, Har, Har, according to the good destiny written upon my forehead.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰੀ ਮਨਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮੀਠਾ ਲਾਇ ਜੀਉ ॥

Jan Naanak har kirpaa ḋʰaaree man har har meetʰaa laa▫é jee▫o.

The Lord has showered His Mercy upon servant Nanak, and the Name of the Lord, Har, Har, seems so sweet to his mind.

ਹਰਿ ਦਇਆ ਪ੍ਰਭ ਧਾਰਹੁ ਪਾਖਣ ਹਮ ਤਾਰਹੁ ਕਢਿ ਲੇਵਹੁ ਸਬਦਿ ਸੁਭਾਇ ਜੀਉ ॥੪॥੫॥੧੨॥

Har ḋa▫i▫aa parabʰ ḋʰaarahu paakʰaṇ ham ṫaarahu kadʰ lévhu sabaḋ subʰaa▫é jee▫o. ||4||5||12||

O Lord God, shower Your Mercy upon me; I am just a stone. Please, carry me across, and lift me up with ease, through the Word of the Shabad. ||4||5||12||

ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੪ ॥

Aasaa mėhlaa 4.

Aasaa, Fourth Mehl:

ਮਨਿ ਨਾਮੁ ਜਪਾਨਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮਨਿ ਭਾਨਾ ਹਰਿ ਭਗਤ ਜਨਾ ਮਨਿ ਚਾਉ ਜੀਉ ॥

Man naam japaanaa har har man bʰaanaa har bʰagaṫ janaa man chaa▫o jee▫o.

One who chants the Naam, the Name of the Lord, Har, Har in his mind - the Lord is pleasing to his mind. In the mind of the devotees there is a great yearning for the Lord.

ਜੋ ਜਨ ਮਰਿ ਜੀਵੇ ਤਿਨੑ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਵੇ ਮਨਿ ਲਾਗਾ ਗੁਰਮਤਿ ਭਾਉ ਜੀਉ ॥

Jo jan mar jeevé ṫinĥ amriṫ peevé man laagaa gurmaṫ bʰaa▫o jee▫o.

Those humble beings who remain dead while still alive, drink the Ambrosial Nectar; through the Guru’s Teachings, their minds embrace love for the Lord.

ਮਨਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਭਾਉ ਗੁਰੁ ਕਰੇ ਪਸਾਉ ਜੀਵਨ ਮੁਕਤੁ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ॥

Man har har bʰaa▫o gur karé pasaa▫o jeevan mukaṫ sukʰ ho▫ee.

Their minds love the Lord, Har, Har, and the Guru is Merciful to them. They are Jivan Mukta - liberated while still alive, and they are at peace.

ਜੀਵਣਿ ਮਰਣਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸੁਹੇਲੇ ਮਨਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਿਰਦੈ ਸੋਈ ॥

Jeevaṇ maraṇ har naam suhélé man har har hirḋæ so▫ee.

Their birth and death, through the Name of the Lord, are illustrious, and in their hearts and minds, the Lord, Har, Har, abides.

ਮਨਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਵਸਿਆ ਗੁਰਮਤਿ ਹਰਿ ਰਸਿਆ ਹਰਿ ਹਰਿ ਰਸ ਗਟਾਕ ਪੀਆਉ ਜੀਉ ॥

Man har har vasi▫aa gurmaṫ har rasi▫aa har har ras gataak pee▫aa▫o jee▫o.

The Name of the Lord, Har, Har, abides in their minds, and through the Guru’s Teachings, they savor the Lord, Har, Har; they drink the sublime essence of the Lord with abandon.

ਮਨਿ ਨਾਮੁ ਜਪਾਨਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮਨਿ ਭਾਨਾ ਹਰਿ ਭਗਤ ਜਨਾ ਮਨਿ ਚਾਉ ਜੀਉ ॥੧॥

Man naam japaanaa har har man bʰaanaa har bʰagaṫ janaa man chaa▫o jee▫o. ||1||

One who chants the Naam, the Name of the Lord, Har, Har, in his mind - the Lord is pleasing to his mind. In the mind of the devotees there is such a great yearning for the Lord. ||1||

ਜਗਿ ਮਰਣੁ ਨ ਭਾਇਆ ਨਿਤ ਆਪੁ ਲੁਕਾਇਆ ਮਤ ਜਮੁ ਪਕਰੈ ਲੈ ਜਾਇ ਜੀਉ ॥

Jag maraṇ na bʰaa▫i▫aa niṫ aap lukaa▫i▫aa maṫ jam pakræ læ jaa▫é jee▫o.

The people of the world do not like death; they try to hide from it. They are afraid that the Messenger of Death may catch them and take them away.

ਹਰਿ ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਏਕੋ ਇਹੁ ਜੀਅੜਾ ਰਖਿਆ ਨ ਜਾਇ ਜੀਉ ॥

Har anṫar baahar har parabʰ éko ih jee▫aṛaa rakʰi▫aa na jaa▫é jee▫o.

Inwardly and outwardly, the Lord God is the One and Only; this soul cannot be concealed from Him.

ਕਿਉ ਜੀਉ ਰਖੀਜੈ ਹਰਿ ਵਸਤੁ ਲੋੜੀਜੈ ਜਿਸ ਕੀ ਵਸਤੁ ਸੋ ਲੈ ਜਾਇ ਜੀਉ ॥

Ki▫o jee▫o rakʰeejæ har vasaṫ loṛeejæ jis kee vasaṫ so læ jaa▫é jee▫o.

How can one keep one’s soul, when the Lord wishes to have it? All things belong to Him, and He shall take them away.

ਮਨਮੁਖ ਕਰਣ ਪਲਾਵ ਕਰਿ ਭਰਮੇ ਸਭਿ ਅਉਖਧ ਦਾਰੂ ਲਾਇ ਜੀਉ ॥

Manmukʰ karaṇ palaav kar bʰarmé sabʰ a▫ukʰaḋʰ ḋaaroo laa▫é jee▫o.

The self-willed Manmukhs wander around in pathetic lamentation, trying all medicines and remedies.

ਜਿਸ ਕੀ ਵਸਤੁ ਪ੍ਰਭੁ ਲਏ ਸੁਆਮੀ ਜਨ ਉਬਰੇ ਸਬਦੁ ਕਮਾਇ ਜੀਉ ॥

Jis kee vasaṫ parabʰ la▫é su▫aamee jan ubré sabaḋ kamaa▫é jee▫o.

God, the Master, unto whom all things belong, shall take them away; the Lord’s servant is redeemed by living the Word of the Shabad.

ਜਗਿ ਮਰਣੁ ਨ ਭਾਇਆ ਨਿਤ ਆਪੁ ਲੁਕਾਇਆ ਮਤ ਜਮੁ ਪਕਰੈ ਲੈ ਜਾਇ ਜੀਉ ॥੨॥

Jag maraṇ na bʰaa▫i▫aa niṫ aap lukaa▫i▫aa maṫ jam pakræ læ jaa▫é jee▫o. ||2||

The people of the world do not like death; they try to hide from it. They are afraid that the Messenger of Death may catch them and take them away. ||2||

ਧੁਰਿ ਮਰਣੁ ਲਿਖਾਇਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੋਹਾਇਆ ਜਨ ਉਬਰੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਧਿਆਨਿ ਜੀਉ ॥

Ḋʰur maraṇ likʰaa▫i▫aa gurmukʰ sohaa▫i▫aa jan ubré har har ḋʰi▫aan jee▫o.

Death is preordained; the Gurmukhs look beauteous, and the humble beings are saved, meditating on the Lord, Har, Har.

ਹਰਿ ਸੋਭਾ ਪਾਈ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਵਡਿਆਈ ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਪੈਧੇ ਜਾਨਿ ਜੀਉ ॥

Har sobʰaa paa▫ee har naam vadi▫aa▫ee har ḋargėh pæḋʰé jaan jee▫o.

Through the Lord they obtain honor, and through the Lord’s Name, glorious greatness. In the Court of the Lord, they are robed in honor.

ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਪੈਧੇ ਹਰਿ ਨਾਮੈ ਸੀਧੇ ਹਰਿ ਨਾਮੈ ਤੇ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥

Har ḋargėh pæḋʰé har naamæ seeḋʰé har naamæ ṫé sukʰ paa▫i▫aa.

Robed in honor in the Court of the Lord, in the perfection of the Lord’s Name, they obtain peace through the Lord’s Name.

ਜਨਮ ਮਰਣ ਦੋਵੈ ਦੁਖ ਮੇਟੇ ਹਰਿ ਰਾਮੈ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇਆ ॥

Janam maraṇ ḋovæ ḋukʰ mété har raamæ naam samaa▫i▫aa.

The pains of both birth and death are eliminated, and they merge into the Name of the Lord.

ਹਰਿ ਜਨ ਪ੍ਰਭੁ ਰਲਿ ਏਕੋ ਹੋਏ ਹਰਿ ਜਨ ਪ੍ਰਭੁ ਏਕ ਸਮਾਨਿ ਜੀਉ ॥

Har jan parabʰ ral éko ho▫é har jan parabʰ ék samaan jee▫o.

The Lord’s servants meet with God and merge into Oneness. The Lord’s servant and God are one and the same.

ਧੁਰਿ ਮਰਣੁ ਲਿਖਾਇਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੋਹਾਇਆ ਜਨ ਉਬਰੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਧਿਆਨਿ ਜੀਉ ॥੩॥

Ḋʰur maraṇ likʰaa▫i▫aa gurmukʰ sohaa▫i▫aa jan ubré har har ḋʰi▫aan jee▫o. ||3||

Death is preordained; the Gurmukhs look beauteous, and the humble beings are saved, meditating on the Lord, Har, Har. ||3||

ਜਗੁ ਉਪਜੈ ਬਿਨਸੈ ਬਿਨਸਿ ਬਿਨਾਸੈ ਲਗਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਸਥਿਰੁ ਹੋਇ ਜੀਉ ॥

Jag upjæ binsæ binas binaasæ lag gurmukʰ asṫʰir ho▫é jee▫o.

The people of the world are born, only to perish, and perish, and perish again. Only by attaching oneself to the Lord as Gurmukh, does one become permanent.

ਗੁਰੁ ਮੰਤ੍ਰੁ ਦ੍ਰਿੜਾਏ ਹਰਿ ਰਸਕਿ ਰਸਾਏ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਹਰਿ ਮੁਖਿ ਚੋਇ ਜੀਉ ॥

Gur manṫar driṛ▫aa▫é har rasak rasaa▫é har amriṫ har mukʰ cho▫é jee▫o.

The Guru implants His Mantra within the heart, and one savors the sublime essence of the Lord; the Ambrosial Nectar of the Lord trickles into his mouth.

ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਰਸੁ ਪਾਇਆ ਮੁਆ ਜੀਵਾਇਆ ਫਿਰਿ ਬਾਹੁੜਿ ਮਰਣੁ ਨ ਹੋਈ ॥

Har amriṫ ras paa▫i▫aa mu▫aa jeevaa▫i▫aa fir baahuṛ maraṇ na ho▫ee.

Obtaining the Ambrosial Essence of the Lord, the dead are restored to life, and do not die again.

ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਅਮਰ ਪਦੁ ਪਾਇਆ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਵੈ ਸੋਈ ॥

Har har naam amar paḋ paa▫i▫aa har naam samaavæ so▫ee.

Through the Name of the Lord, Har, Har, one obtains the immortal status, and merges into the Lord’s Name.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰੁ ਟੇਕ ਹੈ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ਜੀਉ ॥

Jan Naanak naam aḋʰaar ték hæ bin naavæ avar na ko▫é jee▫o.

The Naam, the Name of the Lord, is the only Support and Anchor of servant Nanak; without the Naam, there is nothing else at all.

ਜਗੁ ਉਪਜੈ ਬਿਨਸੈ ਬਿਨਸਿ ਬਿਨਾਸੈ ਲਗਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਸਥਿਰੁ ਹੋਇ ਜੀਉ ॥੪॥੬॥੧੩॥

Jag upjæ binsæ binas binaasæ lag gurmukʰ asṫʰir ho▫é jee▫o. ||4||6||13||

The people of the world are born, only to perish, and perish, and perish again. Only by attaching oneself to the Lord as Gurmukh, does one become permanent. ||4||6||13||

TOP OF PAGE