ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ॥

Aasaa mėhlaa 1.

Aasaa, First Mehl:

ਕਰਮ ਕਰਤੂਤਿ ਬੇਲਿ ਬਿਸਥਾਰੀ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਫਲੁ ਹੂਆ ॥

Karam karṫooṫ bél bisṫʰaaree raam naam fal hoo▫aa.

The vine of good actions and character has spread out, and it bears the fruit of the Lord’s Name.

ਤਿਸੁ ਰੂਪੁ ਨ ਰੇਖ ਅਨਾਹਦੁ ਵਾਜੈ ਸਬਦੁ ਨਿਰੰਜਨਿ ਕੀਆ ॥੧॥

Ṫis roop na rékʰ anaahaḋ vaajæ sabaḋ niranjan kee▫aa. ||1||

The Name has no form or outline; it vibrates with the unstruck Sound Current; through the Word of the Shabad, the Immaculate Lord is revealed. ||1||

ਕਰੇ ਵਖਿਆਣੁ ਜਾਣੈ ਜੇ ਕੋਈ ॥

Karé vakʰi▫aaṇ jaaṇæ jé ko▫ee.

One can speak on this only when he knows it.

ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਵੈ ਸੋਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Amriṫ peevæ so▫ee. ||1|| rahaa▫o.

He alone drinks in the Ambrosial Nectar. ||1||Pause||

ਜਿਨੑ ਪੀਆ ਸੇ ਮਸਤ ਭਏ ਹੈ ਤੂਟੇ ਬੰਧਨ ਫਾਹੇ ॥

Jinĥ pee▫aa sé masaṫ bʰa▫é hæ ṫooté banḋʰan faahé.

Those who drink it are enraptured; their bonds and shackles are cut away.

ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਸਮਾਣੀ ਭੀਤਰਿ ਤਾ ਛੋਡੇ ਮਾਇਆ ਕੇ ਲਾਹੇ ॥੨॥

Joṫee joṫ samaaṇee bʰeeṫar ṫaa chʰodé maa▫i▫aa ké laahé. ||2||

When one’s light blends into the Divine Light, then the desire for Maya is ended. ||2||

ਸਰਬ ਜੋਤਿ ਰੂਪੁ ਤੇਰਾ ਦੇਖਿਆ ਸਗਲ ਭਵਨ ਤੇਰੀ ਮਾਇਆ ॥

Sarab joṫ roop ṫéraa ḋékʰi▫aa sagal bʰavan ṫéree maa▫i▫aa.

Among all lights, I behold Your Form; all the worlds are Your Maya.

ਰਾਰੈ ਰੂਪਿ ਨਿਰਾਲਮੁ ਬੈਠਾ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਵਿਚਿ ਛਾਇਆ ॥੩॥

Raaræ roop niraalam bætʰaa naḋar karé vich chʰaa▫i▫aa. ||3||

Among the tumults and forms, He sits in serene detachment; He bestows His Glance of Grace upon those who are engrossed in the illusion. ||3||

ਬੀਣਾ ਸਬਦੁ ਵਜਾਵੈ ਜੋਗੀ ਦਰਸਨਿ ਰੂਪਿ ਅਪਾਰਾ ॥

Beeṇaa sabaḋ vajaavæ jogee ḋarsan roop apaaraa.

The Yogi who plays on the instrument of the Shabad gains the Blessed Vision of the Infinitely Beautiful Lord.

ਸਬਦਿ ਅਨਾਹਦਿ ਸੋ ਸਹੁ ਰਾਤਾ ਨਾਨਕੁ ਕਹੈ ਵਿਚਾਰਾ ॥੪॥੮॥

Sabaḋ anaahaḋ so saho raaṫaa Naanak kahæ vichaaraa. ||4||8||

He, the Lord, is immersed in the Unstruck Shabad of the Word, says Nanak, the humble and meek. ||4||8||

ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ॥

Aasaa mėhlaa 1.

Aasaa, First Mehl:

ਮੈ ਗੁਣ ਗਲਾ ਕੇ ਸਿਰਿ ਭਾਰ ॥

Mæ guṇ galaa ké sir bʰaar.

My virtue is that I carry the load of my words upon my head.

ਗਲੀ ਗਲਾ ਸਿਰਜਣਹਾਰ ॥

Galee galaa sirjaṇhaar.

The real words are the Words of the Creator Lord.

ਖਾਣਾ ਪੀਣਾ ਹਸਣਾ ਬਾਦਿ ॥

Kʰaaṇaa peeṇaa hasṇaa baaḋ.

How useless are eating, drinking and laughing,

ਜਬ ਲਗੁ ਰਿਦੈ ਨ ਆਵਹਿ ਯਾਦਿ ॥੧॥

Jab lag riḋæ na aavahi yaaḋ. ||1||

if the Lord is not cherished in the heart! ||1||

ਤਉ ਪਰਵਾਹ ਕੇਹੀ ਕਿਆ ਕੀਜੈ ॥

Ṫa▫o parvaah kéhee ki▫aa keejæ.

Why should someone care for anything else,

ਜਨਮਿ ਜਨਮਿ ਕਿਛੁ ਲੀਜੀ ਲੀਜੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Janam janam kichʰ leejee leejæ. ||1|| rahaa▫o.

if throughout his life, he gathers in that which is truly worth gathering? ||1||Pause||

ਮਨ ਕੀ ਮਤਿ ਮਤਾਗਲੁ ਮਤਾ ॥

Man kee maṫ maṫaagal maṫaa.

The intellect of the mind is like a drunken elephant.

ਜੋ ਕਿਛੁ ਬੋਲੀਐ ਸਭੁ ਖਤੋ ਖਤਾ ॥

Jo kichʰ bolee▫æ sabʰ kʰaṫo kʰaṫaa.

Whatever one utters is totally false, the most false of the false.

ਕਿਆ ਮੁਹੁ ਲੈ ਕੀਚੈ ਅਰਦਾਸਿ ॥

Ki▫aa muhu læ keechæ arḋaas.

So, what face should we put on to offer our prayer,

ਪਾਪੁ ਪੁੰਨੁ ਦੁਇ ਸਾਖੀ ਪਾਸਿ ॥੨॥

Paap punn ḋu▫é saakʰee paas. ||2||

when both virtue and vice are close at hand as witnesses? ||2||

ਜੈਸਾ ਤੂੰ ਕਰਹਿ ਤੈਸਾ ਕੋ ਹੋਇ ॥

Jæsaa ṫooⁿ karahi ṫæsaa ko ho▫é.

As You make us, so we become.

ਤੁਝ ਬਿਨੁ ਦੂਜਾ ਨਾਹੀ ਕੋਇ ॥

Ṫujʰ bin ḋoojaa naahee ko▫é.

Without You, there is no other at all.

ਜੇਹੀ ਤੂੰ ਮਤਿ ਦੇਹਿ ਤੇਹੀ ਕੋ ਪਾਵੈ ॥

Jéhee ṫooⁿ maṫ ḋėh ṫéhee ko paavæ.

As is the understanding which You bestow, so do we receive.

ਤੁਧੁ ਆਪੇ ਭਾਵੈ ਤਿਵੈ ਚਲਾਵੈ ॥੩॥

Ṫuḋʰ aapé bʰaavæ ṫivæ chalaavæ. ||3||

As it pleases Your Will, so do You lead us. ||3||

ਰਾਗ ਰਤਨ ਪਰੀਆ ਪਰਵਾਰ ॥

Raag raṫan paree▫aa parvaar.

The divine crystalline harmonies, their consorts, and their celestial families -

ਤਿਸੁ ਵਿਚਿ ਉਪਜੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਸਾਰ ॥

Ṫis vich upjæ amriṫ saar.

from them, the essence of Ambrosial Nectar is produced.

ਨਾਨਕ ਕਰਤੇ ਕਾ ਇਹੁ ਧਨੁ ਮਾਲੁ ॥

Naanak karṫé kaa ih ḋʰan maal.

O Nanak! This is the wealth and property of the Creator Lord.

ਜੇ ਕੋ ਬੂਝੈ ਏਹੁ ਬੀਚਾਰੁ ॥੪॥੯॥

Jé ko boojʰæ éhu beechaar. ||4||9||

If only this essential reality were understood! ||4||9||

ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ॥

Aasaa mėhlaa 1.

Aasaa, First Mehl:

ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਅਪਨੈ ਘਰਿ ਆਇਆ ਤਾ ਮਿਲਿ ਸਖੀਆ ਕਾਜੁ ਰਚਾਇਆ ॥

Kar kirpaa apnæ gʰar aa▫i▫aa ṫaa mil sakʰee▫aa kaaj rachaa▫i▫aa.

When by His Grace He came to my home, then my companions met together to celebrate my marriage.

ਖੇਲੁ ਦੇਖਿ ਮਨਿ ਅਨਦੁ ਭਇਆ ਸਹੁ ਵੀਆਹਣ ਆਇਆ ॥੧॥

Kʰél ḋékʰ man anaḋ bʰa▫i▫aa saho vee▫aahaṇ aa▫i▫aa. ||1||

Beholding this play, my mind became blissful; my Husband Lord has come to marry me. ||1||

ਗਾਵਹੁ ਗਾਵਹੁ ਕਾਮਣੀ ਬਿਬੇਕ ਬੀਚਾਰੁ ॥

Gaavhu gaavhu kaamṇee bibék beechaar.

So, sing - yes, sing the songs of wisdom and reflection, O brides.

ਹਮਰੈ ਘਰਿ ਆਇਆ ਜਗਜੀਵਨੁ ਭਤਾਰੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Hamræ gʰar aa▫i▫aa jagjeevan bʰaṫaar. ||1|| rahaa▫o.

My spouse, the Life of the world, has come into my home. ||1||Pause||

ਗੁਰੂ ਦੁਆਰੈ ਹਮਰਾ ਵੀਆਹੁ ਜਿ ਹੋਆ ਜਾਂ ਸਹੁ ਮਿਲਿਆ ਤਾਂ ਜਾਨਿਆ ॥

Guroo ḋu▫aaræ hamraa vee▫aahu jė ho▫aa jaaⁿ saho mili▫aa ṫaaⁿ jaani▫aa.

When I was married within the Gurdwara, the Guru’s Gate, I met my Husband Lord, and I came to know Him.

ਤਿਹੁ ਲੋਕਾ ਮਹਿ ਸਬਦੁ ਰਵਿਆ ਹੈ ਆਪੁ ਗਇਆ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ॥੨॥

Ṫihu lokaa mėh sabaḋ ravi▫aa hæ aap ga▫i▫aa man maani▫aa. ||2||

The Word of His Shabad is pervading the three worlds; when my ego was quieted, my mind became happy. ||2||

ਆਪਣਾ ਕਾਰਜੁ ਆਪਿ ਸਵਾਰੇ ਹੋਰਨਿ ਕਾਰਜੁ ਨ ਹੋਈ ॥

Aapṇaa kaaraj aap savaaré horan kaaraj na ho▫ee.

He Himself arranges His own affairs; His affairs cannot be arranged by anyone else.

ਜਿਤੁ ਕਾਰਜਿ ਸਤੁ ਸੰਤੋਖੁ ਦਇਆ ਧਰਮੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੂਝੈ ਕੋਈ ॥੩॥

Jiṫ kaaraj saṫ sanṫokʰ ḋa▫i▫aa ḋʰaram hæ gurmukʰ boojʰæ ko▫ee. ||3||

By the affair of this marriage, truth, contentment, mercy and faith are produced; but how rare is that Gurmukh who understands it! ||3||

ਭਨਤਿ ਨਾਨਕੁ ਸਭਨਾ ਕਾ ਪਿਰੁ ਏਕੋ ਸੋਇ ॥

Bʰanaṫ Naanak sabʰnaa kaa pir éko so▫é.

Says Nanak, that Lord alone is the Husband of all.

ਜਿਸ ਨੋ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸਾ ਸੋਹਾਗਣਿ ਹੋਇ ॥੪॥੧੦॥

Jis no naḋar karé saa sohagaṇ ho▫é. ||4||10||

She, upon whom He casts His Glance of Grace, becomes the happy soul-bride. ||4||10||

ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ॥

Aasaa mėhlaa 1.

Aasaa, First Mehl:

ਗ੍ਰਿਹੁ ਬਨੁ ਸਮਸਰਿ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥

Garihu ban samsar sahj subʰaa▫é.

Home and forest are the same, for one who dwells in the balance of intuitive peace and poise.

ਦੁਰਮਤਿ ਗਤੁ ਭਈ ਕੀਰਤਿ ਠਾਇ ॥

Ḋurmaṫ gaṫ bʰa▫ee keeraṫ tʰaa▫é.

His evil-mindedness departs, and the Praises of God take its place.

ਸਚ ਪਉੜੀ ਸਾਚਉ ਮੁਖਿ ਨਾਂਉ ॥

Sach pa▫oṛee saacha▫o mukʰ naaⁿ▫o.

To chant the True Name with one’s mouth is the true ladder.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਪਾਏ ਨਿਜ ਥਾਉ ॥੧॥

Saṫgur sév paa▫é nij ṫʰaa▫o. ||1||

Serving the True Guru, one finds one’s own place within the self. ||1||

TOP OF PAGE