ਜਿਨ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਸੇ ਜਨ ਸੋਹੇ ਹਿਰਦੈ ਨਾਮੁ ਵਸਾਏ ॥੩॥

Jin man vasi▫aa sé jan sohé hirḋæ naam vasaa▫é. ||3||

Those whose minds are filled with the Naam are beautiful; they enshrine the Naam within their hearts. ||3||

ਘਰੁ ਦਰੁ ਮਹਲੁ ਸਤਿਗੁਰੂ ਦਿਖਾਇਆ ਰੰਗ ਸਿਉ ਰਲੀਆ ਮਾਣੈ ॥

Gʰar ḋar mahal saṫguroo ḋikʰaa▫i▫aa rang si▫o ralee▫aa maaṇæ.

The True Guru has revealed to me the Lord’s Home and His Court, and the Mansion of His Presence. I joyfully enjoy His Love.

ਜੋ ਕਿਛੁ ਕਹੈ ਸੁ ਭਲਾ ਕਰਿ ਮਾਨੈ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਵਖਾਣੈ ॥੪॥੬॥੧੬॥

Jo kichʰ kahæ so bʰalaa kar maanæ Naanak naam vakʰaaṇæ. ||4||6||16||

Whatever He says, I accept as good; Nanak chants the Naam. ||4||6||16||

ਭੈਰਉ ਮਹਲਾ ੩ ॥

Bʰæro mėhlaa 3.

Bhairao, Third Mehl:

ਮਨਸਾ ਮਨਹਿ ਸਮਾਇ ਲੈ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਵੀਚਾਰ ॥

Mansaa manėh samaa▫é læ gur sabḋee veechaar.

The desires of the mind are absorbed in the mind, contemplating the Word of the Guru’s Shabad.

ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਤੇ ਸੋਝੀ ਪਵੈ ਫਿਰਿ ਮਰੈ ਨ ਵਾਰੋ ਵਾਰ ॥੧॥

Gur pooré ṫé sojʰee pavæ fir maræ na vaaro vaar. ||1||

Understanding is obtained from the Perfect Guru, and then the mortal does not die over and over again. ||1||

ਮਨ ਮੇਰੇ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਆਧਾਰੁ ॥

Man méré raam naam aaḋʰaar.

My mind takes the Support of the Lord’s Name.

ਗੁਰ ਪਰਸਾਦਿ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਇਆ ਸਭ ਇਛ ਪੁਜਾਵਣਹਾਰੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Gur parsaaḋ param paḋ paa▫i▫aa sabʰ ichʰ pujaavaṇhaar. ||1|| rahaa▫o.

By Guru’s Grace, I have obtained the supreme-status; the Lord is the Fulfiller of all desires. ||1||Pause||

ਸਭ ਮਹਿ ਏਕੋ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਬੂਝ ਨ ਪਾਇ ॥

Sabʰ mėh éko rav rahi▫aa gur bin boojʰ na paa▫é.

The One Lord is permeating and pervading amongst all; without the Guru, this understanding is not obtained.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪ੍ਰਗਟੁ ਹੋਆ ਮੇਰਾ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਇ ॥੨॥

Gurmukʰ pargat ho▫aa méraa har parabʰ an▫ḋin har guṇ gaa▫é. ||2||

My Lord God has been revealed to me, and I have become Gurmukh. Night and day, I sing the Glorious Praises of the Lord. ||2||

ਸੁਖਦਾਤਾ ਹਰਿ ਏਕੁ ਹੈ ਹੋਰ ਥੈ ਸੁਖੁ ਨ ਪਾਹਿ ॥

Sukʰ▫ḋaaṫa har ék hæ hor ṫʰæ sukʰ na paahi.

The One Lord is the Giver of peace; peace is not found anywhere else.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਜਿਨੀ ਨ ਸੇਵਿਆ ਦਾਤਾ ਸੇ ਅੰਤਿ ਗਏ ਪਛੁਤਾਹਿ ॥੩॥

Saṫgur jinee na sévi▫aa ḋaaṫaa sé anṫ ga▫é pachʰuṫaahi. ||3||

Those who do not serve the Giver, the True Guru, depart regretfully in the end. ||3||

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਫਿਰਿ ਦੁਖੁ ਨ ਲਾਗੈ ਧਾਇ ॥

Saṫgur sév saḋaa sukʰ paa▫i▫aa fir ḋukʰ na laagæ ḋʰaa▫é.

Serving the True Guru, lasting peace is obtained, and the mortal does not suffer with pain any longer.

ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਈ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਸਮਾਇ ॥੪॥੭॥੧੭॥

Naanak har bʰagaṫ paraapaṫ ho▫ee joṫee joṫ samaa▫é. ||4||7||17||

Nanak has been blessed with devotional worship of the Lord; his light has merged into the Light. ||4||7||17||

ਭੈਰਉ ਮਹਲਾ ੩ ॥

Bʰæro mėhlaa 3.

Bhairao, Third Mehl:

ਬਾਝੁ ਗੁਰੂ ਜਗਤੁ ਬਉਰਾਨਾ ਭੂਲਾ ਚੋਟਾ ਖਾਈ ॥

Baajʰ guroo jagaṫ ba▫uraanaa bʰoolaa chotaa kʰaa▫ee.

Without the Guru, the world is insane; confused and deluded, it is beaten, and it suffers.

ਮਰਿ ਮਰਿ ਜੰਮੈ ਸਦਾ ਦੁਖੁ ਪਾਏ ਦਰ ਕੀ ਖਬਰਿ ਨ ਪਾਈ ॥੧॥

Mar mar jammæ saḋaa ḋukʰ paa▫é ḋar kee kʰabar na paa▫ee. ||1||

It dies and dies again, and is reborn, always in pain, but it is unaware of the Lord’s Gate. ||1||

ਮੇਰੇ ਮਨ ਸਦਾ ਰਹਹੁ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸਰਣਾ ॥

Méré man saḋaa rahhu saṫgur kee sarṇaa.

O my mind! Remain always in the Protection of the True Guru’s Sanctuary.

ਹਿਰਦੈ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਮੀਠਾ ਸਦ ਲਾਗਾ ਗੁਰ ਸਬਦੇ ਭਵਜਲੁ ਤਰਣਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Hirḋæ har naam meetʰaa saḋ laagaa gur sabḋé bʰavjal ṫarṇaa. ||1|| rahaa▫o.

Those people, to whose hearts the Lord’s Name seems sweet, are carried across the terrifying world-ocean by the Word of the Guru’s Shabad. ||1||Pause||

ਭੇਖ ਕਰੈ ਬਹੁਤੁ ਚਿਤੁ ਡੋਲੈ ਅੰਤਰਿ ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਅਹੰਕਾਰੁ ॥

Bʰékʰ karæ bahuṫ chiṫ dolæ anṫar kaam kroḋʰ ahaⁿkaar.

The mortal wears various religious robes, but his consciousness is unsteady; deep within, he is filled with sexual desire, anger and egotism.

ਅੰਤਰਿ ਤਿਸਾ ਭੂਖ ਅਤਿ ਬਹੁਤੀ ਭਉਕਤ ਫਿਰੈ ਦਰ ਬਾਰੁ ॥੨॥

Anṫar ṫisaa bʰookʰ aṫ bahuṫee bʰa▫ukaṫ firæ ḋar baar. ||2||

Deep within is the great thirst and immense hunger; he wanders from door to door. ||2||

ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਮਰਹਿ ਫਿਰਿ ਜੀਵਹਿ ਤਿਨ ਕਉ ਮੁਕਤਿ ਦੁਆਰਿ ॥

Gur kæ sabaḋ marėh fir jeevėh ṫin ka▫o mukaṫ ḋu▫aar.

Those who die in the Word of the Guru’s Shabad are reborn; they find the door of liberation.

ਅੰਤਰਿ ਸਾਂਤਿ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਹੋਵੈ ਹਰਿ ਰਾਖਿਆ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥੩॥

Anṫar saaⁿṫ saḋaa sukʰ hovæ har raakʰi▫aa ur ḋʰaar. ||3||

With constant peace and tranquility deep within, they enshrine the Lord within their hearts. ||3||

ਜਿਉ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਿਵੈ ਚਲਾਵੈ ਕਰਣਾ ਕਿਛੂ ਨ ਜਾਈ ॥

Ji▫o ṫis bʰaavæ ṫivæ chalaavæ karṇaa kichʰoo na jaa▫ee.

As it pleases Him, He inspires us to act. Nothing else can be done.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੁ ਸਮੑਾਲੇ ਰਾਮ ਨਾਮਿ ਵਡਿਆਈ ॥੪॥੮॥੧੮॥

Naanak gurmukʰ sabaḋ samĥaalé raam naam vadi▫aa▫ee. ||4||8||18||

O Nanak! The Gurmukh contemplates the Word of the Shabad, and is blessed with the glorious greatness of the Lord’s Name. ||4||8||18||

ਭੈਰਉ ਮਹਲਾ ੩ ॥

Bʰæro mėhlaa 3.

Bhairao, Third Mehl:

ਹਉਮੈ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਖੁਆਇਆ ਦੁਖੁ ਖਟੇ ਦੁਖ ਖਾਇ ॥

Ha▫umæ maa▫i▫aa mohi kʰu▫aa▫i▫aa ḋukʰ kʰaté ḋukʰ kʰaa▫é.

Lost in egotism, Maya and attachment, the mortal earns pain, and eats pain.

ਅੰਤਰਿ ਲੋਭ ਹਲਕੁ ਦੁਖੁ ਭਾਰੀ ਬਿਨੁ ਬਿਬੇਕ ਭਰਮਾਇ ॥੧॥

Anṫar lobʰ halak ḋukʰ bʰaaree bin bibék bʰarmaa▫é. ||1||

The great disease, the rabid disease of greed, is deep within him; he wanders around indiscriminately. ||1||

ਮਨਮੁਖਿ ਧ੍ਰਿਗੁ ਜੀਵਣੁ ਸੈਸਾਰਿ ॥

Manmukʰ ḋʰarig jeevaṇ sæsaar.

The life of the self-willed Manmukh in this world is cursed.

ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਸੁਪਨੈ ਨਹੀ ਚੇਤਿਆ ਹਰਿ ਸਿਉ ਕਦੇ ਨ ਲਾਗੈ ਪਿਆਰੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

Raam naam supnæ nahee chéṫi▫aa har si▫o kaḋé na laagæ pi▫aar. ||1|| rahaa▫o.

He does not remember the Lord’s Name, even in his dreams. He is never in love with the Lord’s Name. ||1||Pause||

ਪਸੂਆ ਕਰਮ ਕਰੈ ਨਹੀ ਬੂਝੈ ਕੂੜੁ ਕਮਾਵੈ ਕੂੜੋ ਹੋਇ ॥

Pasoo▫aa karam karæ nahee boojʰæ kooṛ kamaavæ kooṛo ho▫é.

He acts like a beast, and does not understand anything. Practicing falsehood, he becomes false.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਤ ਉਲਟੀ ਹੋਵੈ ਖੋਜਿ ਲਹੈ ਜਨੁ ਕੋਇ ॥੨॥

Saṫgur milæ ṫa ultee hovæ kʰoj lahæ jan ko▫é. ||2||

But when the mortal meets the True Guru, his way of looking at the world changes. How rare are those humble beings who seek and find the Lord. ||2||

ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਰਿਦੈ ਸਦ ਵਸਿਆ ਪਾਇਆ ਗੁਣੀ ਨਿਧਾਨੁ ॥

Har har naam riḋæ saḋ vasi▫aa paa▫i▫aa guṇee niḋʰaan.

That person, whose heart is forever filled with the Name of the Lord, Har, Har, obtains the Lord, the Treasure of Virtue.

ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਪੂਰਾ ਪਾਇਆ ਚੂਕਾ ਮਨ ਅਭਿਮਾਨੁ ॥੩॥

Gur parsaadee pooraa paa▫i▫aa chookaa man abʰimaan. ||3||

By Guru’s Grace, he finds the Perfect Lord; the egotistical pride of his mind is eradicated. ||3||

ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਕਰੇ ਕਰਾਏ ਆਪੇ ਮਾਰਗਿ ਪਾਏ ॥

Aapé karṫaa karé karaa▫é aapé maarag paa▫é.

The Creator Himself acts, and causes all to act. He Himself places us on the path.

TOP OF PAGE