ਧੰਧਾ ਕਰਤਿਆ ਨਿਹਫਲੁ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ਸੁਖਦਾਤਾ ਮਨਿ ਨ ਵਸਾਇਆ ॥

Ḋʰanḋʰaa karṫi▫aa nihfal janam gavaa▫i▫aa sukʰ▫ḋaaṫa man na vasaa▫i▫aa.

Involved in worldly affairs, he wastes his life in vain; the peace-giving Lord does not come to abide in his mind.

ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਤਿਨਾ ਕਉ ਮਿਲਿਆ ਜਿਨ ਕਉ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿ ਪਾਇਆ ॥੧॥

Naanak naam ṫinaa ka▫o mili▫aa jin ka▫o ḋʰur likʰ paa▫i▫aa. ||1||

O Nanak! They alone obtain the Name, who have such preordained destiny. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

Mėhlaa 3.

Third Mehl:

ਘਰ ਹੀ ਮਹਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਭਰਪੂਰੁ ਹੈ ਮਨਮੁਖਾ ਸਾਦੁ ਨ ਪਾਇਆ ॥

Gʰar hee mėh amriṫ bʰarpoor hæ manmukʰaa saaḋ na paa▫i▫aa.

The home within is filled with Ambrosial Nectar, but the self-willed Manmukh does not get to taste it.

ਜਿਉ ਕਸਤੂਰੀ ਮਿਰਗੁ ਨ ਜਾਣੈ ਭ੍ਰਮਦਾ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਇਆ ॥

Ji▫o kasṫooree mirag na jaaṇæ bʰarmaḋaa bʰaram bʰulaa▫i▫aa.

He is like the deer, who does not recognize its own musk-scent; it wanders around, deluded by doubt.

ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਤਜਿ ਬਿਖੁ ਸੰਗ੍ਰਹੈ ਕਰਤੈ ਆਪਿ ਖੁਆਇਆ ॥

Amriṫ ṫaj bikʰ sangrahæ karṫæ aap kʰu▫aa▫i▫aa.

The Manmukh forsakes the Ambrosial Nectar, and instead gathers poison; the Creator Himself has fooled him.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਿਰਲੇ ਸੋਝੀ ਪਈ ਤਿਨਾ ਅੰਦਰਿ ਬ੍ਰਹਮੁ ਦਿਖਾਇਆ ॥

Gurmukʰ virlé sojʰee pa▫ee ṫinaa anḋar barahm ḋikʰaa▫i▫aa.

How rare are the Gurmukhs, who obtain this understanding; they behold the Lord God within themselves.

ਤਨੁ ਮਨੁ ਸੀਤਲੁ ਹੋਇਆ ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਸਾਦੁ ਆਇਆ ॥

Ṫan man seeṫal ho▫i▫aa rasnaa har saaḋ aa▫i▫aa.

Their minds and bodies are cooled and soothed, and their tongues enjoy the sublime taste of the Lord.

ਸਬਦੇ ਹੀ ਨਾਉ ਊਪਜੈ ਸਬਦੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇਆ ॥

Sabḋé hee naa▫o oopjæ sabḋé mél milaa▫i▫aa.

Through the Word of the Shabad, the Name wells up; through the Shabad, we are united in the Lord’s Union.

ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਸਭੁ ਜਗੁ ਬਉਰਾਨਾ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ॥

Bin sabḋæ sabʰ jag ba▫uraanaa birṫʰaa janam gavaa▫i▫aa.

Without the Shabad, the whole world is insane, and it loses its life in vain.

ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਏਕੋ ਸਬਦੁ ਹੈ ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਇਆ ॥੨॥

Amriṫ éko sabaḋ hæ Naanak gurmukʰ paa▫i▫aa. ||2||

The Shabad alone is Ambrosial Nectar; O Nanak! The Gurmukhs obtain it. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

Pa▫oṛee.

Pauree:

ਸੋ ਹਰਿ ਪੁਰਖੁ ਅਗੰਮੁ ਹੈ ਕਹੁ ਕਿਤੁ ਬਿਧਿ ਪਾਈਐ ॥

So har purakʰ agamm hæ kaho kiṫ biḋʰ paa▫ee▫æ.

The Lord God is inaccessible; tell me, how can we find Him?

ਤਿਸੁ ਰੂਪੁ ਨ ਰੇਖ ਅਦ੍ਰਿਸਟੁ ਕਹੁ ਜਨ ਕਿਉ ਧਿਆਈਐ ॥

Ṫis roop na rékʰ aḋrist kaho jan ki▫o ḋʰi▫aa▫ee▫æ.

He has no form or feature, and He cannot be seen; tell me, how can we meditate on Him?

ਨਿਰੰਕਾਰੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਹਰਿ ਅਗਮੁ ਕਿਆ ਕਹਿ ਗੁਣ ਗਾਈਐ ॥

Nirankaar niranjan har agam ki▫aa kahi guṇ gaa▫ee▫æ.

The Lord is formless, immaculate and inaccessible; which of His Virtues should we speak of and sing?

ਜਿਸੁ ਆਪਿ ਬੁਝਾਏ ਆਪਿ ਸੁ ਹਰਿ ਮਾਰਗਿ ਪਾਈਐ ॥

Jis aap bujʰaa▫é aap so har maarag paa▫ee▫æ.

They alone walk on the Lord’s Path, whom the Lord Himself instructs.

ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਵੇਖਾਲਿਆ ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਪਾਈਐ ॥੪॥

Gur pooræ vékʰaali▫aa gur sévaa paa▫ee▫æ. ||4||

The Perfect Guru has revealed Him to me; serving the Guru, He is found. ||4||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

Salok mėhlaa 3.

Shalok, Third Mehl:

ਜਿਉ ਤਨੁ ਕੋਲੂ ਪੀੜੀਐ ਰਤੁ ਨ ਭੋਰੀ ਡੇਹਿ ॥

Ji▫o ṫan koloo peeṛee▫æ raṫ na bʰoree ḋéhi.

It is as if my body has been crushed in the oil-press, without yielding even a drop of blood;

ਜੀਉ ਵੰਞੈ ਚਉ ਖੰਨੀਐ ਸਚੇ ਸੰਦੜੈ ਨੇਹਿ ॥

Jee▫o vañæ cha▫o kʰannee▫æ saché sanḋ▫ṛæ néhi.

it is as if my soul has been cut apart into pieces for the sake of the Love of the True Lord;

ਨਾਨਕ ਮੇਲੁ ਨ ਚੁਕਈ ਰਾਤੀ ਅਤੈ ਡੇਹ ॥੧॥

Naanak mél na chuk▫ee raaṫee aṫæ déh. ||1||

O Nanak! Still, night and day, my Union with the Lord is not broken. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

Mėhlaa 3.

Third Mehl:

ਸਜਣੁ ਮੈਡਾ ਰੰਗੁਲਾ ਰੰਗੁ ਲਾਏ ਮਨੁ ਲੇਇ ॥

Sajaṇ mædaa rangulaa rang laa▫é man lé▫é.

My Friend is so full of joy and love; He colors my mind with the color of His Love,

ਜਿਉ ਮਾਜੀਠੈ ਕਪੜੇ ਰੰਗੇ ਭੀ ਪਾਹੇਹਿ ॥

Ji▫o maajeetʰæ kapṛé rangé bʰee paahéhi.

like the fabric which is treated to retain the color of the dye.

ਨਾਨਕ ਰੰਗੁ ਨ ਉਤਰੈ ਬਿਆ ਨ ਲਗੈ ਕੇਹ ॥੨॥

Naanak rang na uṫræ bi▫aa na lagæ kéh. ||2||

O Nanak! This color does not depart, and no other color can be imparted to this fabric. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

Pa▫oṛee.

Pauree:

ਹਰਿ ਆਪਿ ਵਰਤੈ ਆਪਿ ਹਰਿ ਆਪਿ ਬੁਲਾਇਦਾ ॥

Har aap varṫæ aap har aap bulaa▫iḋaa.

The Lord Himself is pervading everywhere; the Lord Himself causes us to chant His Name.

ਹਰਿ ਆਪੇ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਸਵਾਰਿ ਸਿਰਿ ਧੰਧੈ ਲਾਇਦਾ ॥

Har aapé sarisat savaar sir ḋʰanḋʰæ laa▫iḋaa.

The Lord Himself created the creation; He commits all to their tasks.

ਇਕਨਾ ਭਗਤੀ ਲਾਇ ਇਕਿ ਆਪਿ ਖੁਆਇਦਾ ॥

Iknaa bʰagṫee laa▫é ik aap kʰu▫aa▫iḋaa.

He engages some in devotional worship, and to others, He causes them to stray.

ਇਕਨਾ ਮਾਰਗਿ ਪਾਇ ਇਕਿ ਉਝੜਿ ਪਾਇਦਾ ॥

Iknaa maarag paa▫é ik ujʰaṛ paa▫iḋaa.

He places some on the Path, while He leads others into the wilderness.

ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਨਾਮੁ ਧਿਆਏ ਗੁਰਮੁਖਿ ਗੁਣ ਗਾਇਦਾ ॥੫॥

Jan Naanak naam ḋʰi▫aa▫é gurmukʰ guṇ gaa▫iḋaa. ||5||

Servant Nanak meditates on the Naam, the Name of the Lord; as Gurmukh, he sings the Glorious Praises of the Lord. ||5||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

Salok mėhlaa 3.

Shalok, Third Mehl:

ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਸਫਲੁ ਹੈ ਜੇ ਕੋ ਕਰੇ ਚਿਤੁ ਲਾਇ ॥

Saṫgur kee sévaa safal hæ jé ko karé chiṫ laa▫é.

Service to the True Guru is fruitful and rewarding, if one performs it with his mind focused on it.

ਮਨਿ ਚਿੰਦਿਆ ਫਲੁ ਪਾਵਣਾ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥

Man chinḋi▫aa fal paavṇaa ha▫umæ vichahu jaa▫é.

The fruits of the mind’s desires are obtained, and egotism departs from within.

ਬੰਧਨ ਤੋੜੈ ਮੁਕਤਿ ਹੋਇ ਸਚੇ ਰਹੈ ਸਮਾਇ ॥

Banḋʰan ṫoṛæ mukaṫ ho▫é saché rahæ samaa▫é.

His bonds are broken, and he is liberated; he remains absorbed in the True Lord.

ਇਸੁ ਜਗ ਮਹਿ ਨਾਮੁ ਅਲਭੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥

Is jag mėh naam alabʰ hæ gurmukʰ vasæ man aa▫é.

It is so difficult to obtain the Naam in this world; it comes to dwell in the mind of the Gurmukh.

ਨਾਨਕ ਜੋ ਗੁਰੁ ਸੇਵਹਿ ਆਪਣਾ ਹਉ ਤਿਨ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਾਉ ॥੧॥

Naanak jo gur sévėh aapṇaa ha▫o ṫin balihaaræ jaa▫o. ||1||

O Nanak! I am a sacrifice to one who serves his True Guru. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

Mėhlaa 3.

Third Mehl:

ਮਨਮੁਖ ਮੰਨੁ ਅਜਿਤੁ ਹੈ ਦੂਜੈ ਲਗੈ ਜਾਇ ॥

Manmukʰ man ajiṫ hæ ḋoojæ lagæ jaa▫é.

The mind of the self-willed Manmukh is so very stubborn; it is stuck in the love of duality.

ਤਿਸ ਨੋ ਸੁਖੁ ਸੁਪਨੈ ਨਹੀ ਦੁਖੇ ਦੁਖਿ ਵਿਹਾਇ ॥

Ṫis no sukʰ supnæ nahee ḋukʰé ḋukʰ vihaa▫é.

He does not find peace, even in dreams; he passes his life in misery and suffering.

ਘਰਿ ਘਰਿ ਪੜਿ ਪੜਿ ਪੰਡਿਤ ਥਕੇ ਸਿਧ ਸਮਾਧਿ ਲਗਾਇ ॥

Gʰar gʰar paṛ paṛ pandiṫ ṫʰaké siḋʰ samaaḋʰ lagaa▫é.

The Pandits have grown weary of going door to door, reading and reciting their scriptures; the Siddhas have gone into their trances of Samadhi.

ਇਹੁ ਮਨੁ ਵਸਿ ਨ ਆਵਈ ਥਕੇ ਕਰਮ ਕਮਾਇ ॥

Ih man vas na aavee ṫʰaké karam kamaa▫é.

This mind cannot be controlled; they are tired of performing religious rituals.

ਭੇਖਧਾਰੀ ਭੇਖ ਕਰਿ ਥਕੇ ਅਠਿਸਠਿ ਤੀਰਥ ਨਾਇ ॥

Bʰékʰ▫ḋʰaaree bʰékʰ kar ṫʰaké atʰisatʰ ṫiraṫʰ naa▫é.

The impersonators have grown weary of wearing false costumes, and bathing at the sixty-eight sacred shrines.

TOP OF PAGE