ਪਿਰ ਕੀ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਪਿਆਰੁ ॥

Pir kee saar na jaaṇ▫ee ḋoojæ bʰaa▫é pi▫aar.

She does not know the value of her Husband Lord; she is attached to the love of duality.

ਸਾ ਕੁਸੁਧ ਸਾ ਕੁਲਖਣੀ ਨਾਨਕ ਨਾਰੀ ਵਿਚਿ ਕੁਨਾਰਿ ॥੨॥

Saa kusuḋʰ saa kulkʰaṇee Naanak naaree vich kunaar. ||2||

She is impure, and ill-mannered, O Nanak; among women, she is the most evil woman. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

Pa▫oṛee.

Pauree:

ਹਰਿ ਹਰਿ ਅਪਣੀ ਦਇਆ ਕਰਿ ਹਰਿ ਬੋਲੀ ਬੈਣੀ ॥

Har har apṇee ḋa▫i▫aa kar har bolee bæṇee.

Be kind to me, Lord, that I might chant the Word of Your Bani.

ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈ ਹਰਿ ਉਚਰਾ ਹਰਿ ਲਾਹਾ ਲੈਣੀ ॥

Har naam ḋʰi▫aa▫ee har uchraa har laahaa læṇee.

May I meditate on the Lord’s Name, chant the Lord’s Name, and obtain the profit of the Lord’s Name.

ਜੋ ਜਪਦੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਦਿਨਸੁ ਰਾਤਿ ਤਿਨ ਹਉ ਕੁਰਬੈਣੀ ॥

Jo japḋé har har ḋinas raaṫ ṫin ha▫o kurbæṇee.

I am a sacrifice to those who chant the Name of the Lord, Har, Har, day and night.

ਜਿਨਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਰਾ ਪਿਆਰਾ ਅਰਾਧਿਆ ਤਿਨ ਜਨ ਦੇਖਾ ਨੈਣੀ ॥

Jinaa saṫgur méraa pi▫aaraa araaḋʰi▫aa ṫin jan ḋékʰaa næṇee.

May I behold with my eyes those who worship and adore my Beloved True Guru.

ਹਉ ਵਾਰਿਆ ਅਪਣੇ ਗੁਰੂ ਕਉ ਜਿਨਿ ਮੇਰਾ ਹਰਿ ਸਜਣੁ ਮੇਲਿਆ ਸੈਣੀ ॥੨੪॥

Ha▫o vaari▫aa apṇé guroo ka▫o jin méraa har sajaṇ méli▫aa sæṇee. ||24||

I am a sacrifice to my Guru, who has united me with my Lord, my friend, my very best friend. ||24||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੪ ॥

Salok mėhlaa 4.

Shalok, Fourth Mehl:

ਹਰਿ ਦਾਸਨ ਸਿਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਹੈ ਹਰਿ ਦਾਸਨ ਕੋ ਮਿਤੁ ॥

Har ḋaasan si▫o pareeṫ hæ har ḋaasan ko miṫ.

The Lord loves His slaves; the Lord is the friend of His slaves.

ਹਰਿ ਦਾਸਨ ਕੈ ਵਸਿ ਹੈ ਜਿਉ ਜੰਤੀ ਕੈ ਵਸਿ ਜੰਤੁ ॥

Har ḋaasan kæ vas hæ ji▫o janṫee kæ vas janṫ.

The Lord is an instrument of His slaves, like the musical instrument under the control of the musician.

ਹਰਿ ਕੇ ਦਾਸ ਹਰਿ ਧਿਆਇਦੇ ਕਰਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸਿਉ ਨੇਹੁ ॥

Har ké ḋaas har ḋʰi▫aa▫iḋé kar pareeṫam si▫o néhu.

The Lord’s slaves meditate on the Lord; they love their Beloved.

ਕਿਰਪਾ ਕਰਿ ਕੈ ਸੁਨਹੁ ਪ੍ਰਭ ਸਭ ਜਗ ਮਹਿ ਵਰਸੈ ਮੇਹੁ ॥

Kirpaa kar kæ sunhu parabʰ sabʰ jag mėh varsæ méhu.

Please, hear me, O God - let Your Grace rain over the whole world.

ਜੋ ਹਰਿ ਦਾਸਨ ਕੀ ਉਸਤਤਿ ਹੈ ਸਾ ਹਰਿ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ॥

Jo har ḋaasan kee usṫaṫ hæ saa har kee vadi▫aa▫ee.

The praise of the Lord’s slaves is the Glory of the Lord.

ਹਰਿ ਆਪਣੀ ਵਡਿਆਈ ਭਾਵਦੀ ਜਨ ਕਾ ਜੈਕਾਰੁ ਕਰਾਈ ॥

Har aapṇee vadi▫aa▫ee bʰaavḋee jan kaa jækaar karaa▫ee.

The Lord loves His Own Glory, and so His humble servant is celebrated and hailed.

ਸੋ ਹਰਿ ਜਨੁ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਦਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਜਨੁ ਇਕ ਸਮਾਨਿ ॥

So har jan naam ḋʰi▫aa▫iḋaa har har jan ik samaan.

That humble servant of the Lord meditates on the Naam, the Name of the Lord; the Lord, and the Lord’s humble servant, are one and the same.

ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਕਾ ਦਾਸੁ ਹੈ ਹਰਿ ਪੈਜ ਰਖਹੁ ਭਗਵਾਨ ॥੧॥

Jan Naanak har kaa ḋaas hæ har pæj rakʰahu bʰagvaan. ||1||

Servant Nanak is the slave of the Lord; O Lord, O God, please, preserve his honor. ||1||

ਮਃ ੪ ॥

Mėhlaa 4.

Fourth Mehl:

ਨਾਨਕ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਾਈ ਤਿਨਿ ਸਾਚੈ ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਰਹਣੁ ਨ ਜਾਈ ॥

Naanak pareeṫ laa▫ee ṫin saachæ ṫis bin rahaṇ na jaa▫ee.

Nanak loves the True Lord; without Him, he cannot even survive.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਤ ਪੂਰਾ ਪਾਈਐ ਹਰਿ ਰਸਿ ਰਸਨ ਰਸਾਈ ॥੨॥

Saṫgur milæ ṫa pooraa paa▫ee▫æ har ras rasan rasaa▫ee. ||2||

Meeting the True Guru, one finds the Perfect Lord, and the tongue enjoys the sublime essence of the Lord. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

Pa▫oṛee.

Pauree:

ਰੈਣਿ ਦਿਨਸੁ ਪਰਭਾਤਿ ਤੂਹੈ ਹੀ ਗਾਵਣਾ ॥

Ræṇ ḋinas parbʰaaṫ ṫoohæ hee gaavṇaa.

Night and day, morning and night, I sing to You, Lord.

ਜੀਅ ਜੰਤ ਸਰਬਤ ਨਾਉ ਤੇਰਾ ਧਿਆਵਣਾ ॥

Jee▫a janṫ sarbaṫ naa▫o ṫéraa ḋʰi▫aavaṇaa.

All beings and creatures meditate on Your Name.

ਤੂ ਦਾਤਾ ਦਾਤਾਰੁ ਤੇਰਾ ਦਿਤਾ ਖਾਵਣਾ ॥

Ṫoo ḋaaṫaa ḋaaṫaar ṫéraa ḋiṫaa kʰaavṇaa.

You are the Giver, the Great Giver; we eat whatever You give us.

ਭਗਤ ਜਨਾ ਕੈ ਸੰਗਿ ਪਾਪ ਗਵਾਵਣਾ ॥

Bʰagaṫ janaa kæ sang paap gavaavṇaa.

In the congregation of the devotees, sins are eradicated.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰੈ ਬਲਿ ਬਲਿ ਜਾਵਣਾ ॥੨੫॥

Jan Naanak saḋ balihaaræ bal bal jaavṇaa. ||25||

Servant Nanak is forever a sacrifice, a sacrifice, a sacrifice, O Lord. ||25||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੪ ॥

Salok mėhlaa 4.

Shalok, Fourth Mehl:

ਅੰਤਰਿ ਅਗਿਆਨੁ ਭਈ ਮਤਿ ਮਧਿਮ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਪਰਤੀਤਿ ਨਾਹੀ ॥

Anṫar agi▫aan bʰa▫ee maṫ maḋʰim saṫgur kee parṫeeṫ naahee.

He has spiritual ignorance within, and his intellect is dull and dim; he does not place his faith in the True Guru.

ਅੰਦਰਿ ਕਪਟੁ ਸਭੁ ਕਪਟੋ ਕਰਿ ਜਾਣੈ ਕਪਟੇ ਖਪਹਿ ਖਪਾਹੀ ॥

Anḋar kapat sabʰ kapto kar jaaṇæ kapté kʰapėh kʰapaahee.

He has deceit within himself, and so he sees deception in all others; through his deceptions, he is totally ruined.

ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਭਾਣਾ ਚਿਤਿ ਨ ਆਵੈ ਆਪਣੈ ਸੁਆਇ ਫਿਰਾਹੀ ॥

Saṫgur kaa bʰaaṇaa chiṫ na aavæ aapṇæ su▫aa▫é firaa▫ee.

The True Guru’s Will does not enter into his consciousness, and so he wanders around, pursuing his own interests.

ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਜੇ ਆਪਣੀ ਤਾ ਨਾਨਕ ਸਬਦਿ ਸਮਾਹੀ ॥੧॥

Kirpaa karé jé aapṇee ṫaa Naanak sabaḋ samaahee. ||1||

If He grants His Grace, then Nanak is absorbed into the Word of the Shabad. ||1||

ਮਃ ੪ ॥

Mėhlaa 4.

Fourth Mehl:

ਮਨਮੁਖ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਵਿਆਪੇ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਮਨੂਆ ਥਿਰੁ ਨਾਹਿ ॥

Manmukʰ maa▫i▫aa mohi vi▫aapé ḋoojæ bʰaa▫é manoo▫aa ṫʰir naahi.

The self-willed Manmukhs are engrossed in emotional attachment to Maya; in the love of duality, their minds are unsteady.

ਅਨਦਿਨੁ ਜਲਤ ਰਹਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਹਉਮੈ ਖਪਹਿ ਖਪਾਹਿ ॥

An▫ḋin jalaṫ rahėh ḋin raaṫee ha▫umæ kʰapėh kʰapaahi.

Night and day, they are burning; day and night, they are totally ruined by their egotism.

ਅੰਤਰਿ ਲੋਭੁ ਮਹਾ ਗੁਬਾਰਾ ਤਿਨ ਕੈ ਨਿਕਟਿ ਨ ਕੋਈ ਜਾਹਿ ॥

Anṫar lobʰ mahaa gubaaraa ṫin kæ nikat na ko▫ee jaahi.

Within them, is the total pitch darkness of greed, and no one even approaches them.

ਓਇ ਆਪਿ ਦੁਖੀ ਸੁਖੁ ਕਬਹੂ ਨ ਪਾਵਹਿ ਜਨਮਿ ਮਰਹਿ ਮਰਿ ਜਾਹਿ ॥

O▫é aap ḋukʰee sukʰ kabhoo na paavahi janam marėh mar jaahi.

They themselves are miserable, and they never find peace; they are born, only to die, and die again.

ਨਾਨਕ ਬਖਸਿ ਲਏ ਪ੍ਰਭੁ ਸਾਚਾ ਜਿ ਗੁਰ ਚਰਨੀ ਚਿਤੁ ਲਾਹਿ ॥੨॥

Naanak bakʰas la▫é parabʰ saachaa jė gur charnee chiṫ laahi. ||2||

O Nanak! The True Lord God forgives those who focus their consciousness on the Guru’s feet. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

Pa▫oṛee.

Pauree:

ਸੰਤ ਭਗਤ ਪਰਵਾਣੁ ਜੋ ਪ੍ਰਭਿ ਭਾਇਆ ॥

Sanṫ bʰagaṫ parvaaṇ jo parabʰ bʰaa▫i▫aa.

That Saint, that devotee, is acceptable, who is loved by God.

ਸੇਈ ਬਿਚਖਣ ਜੰਤ ਜਿਨੀ ਹਰਿ ਧਿਆਇਆ ॥

Sé▫ee bichkʰaṇ janṫ jinee har ḋʰi▫aa▫i▫aa.

Those beings are wise, who meditate on the Lord.

ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਭੋਜਨੁ ਖਾਇਆ ॥

Amriṫ naam niḋʰaan bʰojan kʰaa▫i▫aa.

They eat the food, the treasure of the Ambrosial Naam, the Name of the Lord.

ਸੰਤ ਜਨਾ ਕੀ ਧੂਰਿ ਮਸਤਕਿ ਲਾਇਆ ॥

Sanṫ janaa kee ḋʰoor masṫak laa▫i▫aa.

They apply the dust of the feet of the Saints to their foreheads.

TOP OF PAGE