ਪਉੜੀ ॥

Pa▫oṛee.

Pauree:

ਸਤਿਗੁਰੁ ਵਡਾ ਕਰਿ ਸਾਲਾਹੀਐ ਜਿਸੁ ਵਿਚਿ ਵਡੀਆ ਵਡਿਆਈਆ ॥

Saṫgur vadaa kar salaahee▫æ jis vich vadee▫aa vaḋi▫aa▫ee▫aa.

Praise the Great True Guru; within Him is the greatest greatness.

ਸਹਿ ਮੇਲੇ ਤਾ ਨਦਰੀ ਆਈਆ ॥

Sėh mélé ṫaa naḋree aa▫ee▫aa.

When the Lord causes us to meet the Guru, then we come to see him.

ਜਾ ਤਿਸੁ ਭਾਣਾ ਤਾ ਮਨਿ ਵਸਾਈਆ ॥

Jaa ṫis bʰaaṇaa ṫaa man vasaa▫ee▫aa.

When it pleases Him, He comes to dwell in our minds.

ਕਰਿ ਹੁਕਮੁ ਮਸਤਕਿ ਹਥੁ ਧਰਿ ਵਿਚਹੁ ਮਾਰਿ ਕਢੀਆ ਬੁਰਿਆਈਆ ॥

Kar hukam masṫak haṫʰ ḋʰar vichahu maar kadʰee▫aa buri▫aa▫ee▫aa.

By His Command, when He places His hand on our foreheads, wickedness departs from within.

ਸਹਿ ਤੁਠੈ ਨਉ ਨਿਧਿ ਪਾਈਆ ॥੧੮॥

Sėh ṫutʰæ na▫o niḋʰ paa▫ee▫aa. ||18||

When the Lord is thoroughly pleased, the nine treasures are obtained. ||18||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

Salok mėhlaa 1.

Shalok, First Mehl:

ਪਹਿਲਾ ਸੁਚਾ ਆਪਿ ਹੋਇ ਸੁਚੈ ਬੈਠਾ ਆਇ ॥

Pahilaa suchaa aap ho▫é suchæ bætʰaa aa▫é.

First, purifying himself, the Brahmin comes and sits in his purified enclosure.

ਸੁਚੇ ਅਗੈ ਰਖਿਓਨੁ ਕੋਇ ਨ ਭਿਟਿਓ ਜਾਇ ॥

Suché agæ rakʰi▫on ko▫é na bʰiti▫o jaa▫é.

The pure foods, which no one else has touched, are placed before him.

ਸੁਚਾ ਹੋਇ ਕੈ ਜੇਵਿਆ ਲਗਾ ਪੜਣਿ ਸਲੋਕੁ ॥

Suchaa ho▫é kæ jévi▫aa lagaa paṛaṇ salok.

Being purified, he takes his food, and begins to read his sacred verses.

ਕੁਹਥੀ ਜਾਈ ਸਟਿਆ ਕਿਸੁ ਏਹੁ ਲਗਾ ਦੋਖੁ ॥

Kuhṫʰee jaa▫ee sati▫aa kis éhu lagaa ḋokʰ.

But it is then thrown into a filthy place - whose fault is this?

ਅੰਨੁ ਦੇਵਤਾ ਪਾਣੀ ਦੇਵਤਾ ਬੈਸੰਤਰੁ ਦੇਵਤਾ ਲੂਣੁ ਪੰਜਵਾ ਪਾਇਆ ਘਿਰਤੁ ॥

Ann ḋévṫaa paaṇee ḋévṫaa bæsanṫar ḋévṫaa looṇ panjvaa paa▫i▫aa gʰiraṫ.

The corn is sacred, the water is sacred; the fire and salt are sacred as well; when the fifth thing, the ghee, is added,

ਤਾ ਹੋਆ ਪਾਕੁ ਪਵਿਤੁ ॥

Ṫaa ho▫aa paak paviṫ.

then the food becomes pure and sanctified.

ਪਾਪੀ ਸਿਉ ਤਨੁ ਗਡਿਆ ਥੁਕਾ ਪਈਆ ਤਿਤੁ ॥

Paapee si▫o ṫan gadi▫aa ṫʰukaa pa▫ee▫aa ṫiṫ.

Coming into contact with the sinful human body, the food becomes so impure that it is spat upon.

ਜਿਤੁ ਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਨ ਊਚਰਹਿ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਰਸ ਖਾਹਿ ॥

Jiṫ mukʰ naam na oochrahi bin naavæ ras kʰaahi.

That mouth which does not chant the Naam, and without the Name eats tasty foods -

ਨਾਨਕ ਏਵੈ ਜਾਣੀਐ ਤਿਤੁ ਮੁਖਿ ਥੁਕਾ ਪਾਹਿ ॥੧॥

Naanak évæ jaaṇee▫æ ṫiṫ mukʰ ṫʰukaa paahi. ||1||

O Nanak! Know this: such a mouth is to be spat upon. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

Mėhlaa 1.

First Mehl:

ਭੰਡਿ ਜੰਮੀਐ ਭੰਡਿ ਨਿੰਮੀਐ ਭੰਡਿ ਮੰਗਣੁ ਵੀਆਹੁ ॥

Bʰand jammee▫æ bʰand nimmee▫æ bʰand mangaṇ vee▫aahu.

From woman, man is born; within woman, man is conceived; to woman he is engaged and married.

ਭੰਡਹੁ ਹੋਵੈ ਦੋਸਤੀ ਭੰਡਹੁ ਚਲੈ ਰਾਹੁ ॥

Bʰandahu hovæ ḋosṫee bʰandahu chalæ raahu.

Woman becomes his friend; through woman, the future generations come.

ਭੰਡੁ ਮੁਆ ਭੰਡੁ ਭਾਲੀਐ ਭੰਡਿ ਹੋਵੈ ਬੰਧਾਨੁ ॥

Bʰand mu▫aa bʰand bʰaalee▫æ bʰand hovæ banḋʰaan.

When his woman dies, he seeks another woman; to the woman he is bound.

ਸੋ ਕਿਉ ਮੰਦਾ ਆਖੀਐ ਜਿਤੁ ਜੰਮਹਿ ਰਾਜਾਨ ॥

So ki▫o manḋaa aakʰee▫æ jiṫ jamėh raajaan.

So, why call her bad? From her, kings are born.

ਭੰਡਹੁ ਹੀ ਭੰਡੁ ਊਪਜੈ ਭੰਡੈ ਬਾਝੁ ਨ ਕੋਇ ॥

Bʰandahu hee bʰand oopjæ bʰandæ baajʰ na ko▫é.

From woman, woman is born; without woman, there would be no one at all.

ਨਾਨਕ ਭੰਡੈ ਬਾਹਰਾ ਏਕੋ ਸਚਾ ਸੋਇ ॥

Naanak bʰandæ baahraa éko sachaa so▫é.

O Nanak! Only the True Lord is without a woman.

ਜਿਤੁ ਮੁਖਿ ਸਦਾ ਸਾਲਾਹੀਐ ਭਾਗਾ ਰਤੀ ਚਾਰਿ ॥

Jiṫ mukʰ saḋaa salaahee▫æ bʰaagaa raṫee chaar.

That mouth which praises the Lord continually is blessed and beautiful.

ਨਾਨਕ ਤੇ ਮੁਖ ਊਜਲੇ ਤਿਤੁ ਸਚੈ ਦਰਬਾਰਿ ॥੨॥

Naanak ṫé mukʰ oojlé ṫiṫ sachæ ḋarbaar. ||2||

O Nanak! Those faces shall be radiant in the Court of the True Lord. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

Pa▫oṛee.

Pauree:

ਸਭੁ ਕੋ ਆਖੈ ਆਪਣਾ ਜਿਸੁ ਨਾਹੀ ਸੋ ਚੁਣਿ ਕਢੀਐ ॥

Sabʰ ko aakʰæ aapṇaa jis naahee so chuṇ kadʰee▫æ.

All call You their own, Lord; one who does not own You, is picked up and thrown away.

ਕੀਤਾ ਆਪੋ ਆਪਣਾ ਆਪੇ ਹੀ ਲੇਖਾ ਸੰਢੀਐ ॥

Keeṫaa aapo aapṇaa aapé hee lékʰaa sandʰee▫æ.

Everyone receives the rewards of his own actions; his account is adjusted accordingly.

ਜਾ ਰਹਣਾ ਨਾਹੀ ਐਤੁ ਜਗਿ ਤਾ ਕਾਇਤੁ ਗਾਰਬਿ ਹੰਢੀਐ ॥

Jaa rahṇaa naahee æṫ jag ṫaa kaa▫iṫ gaarab handʰee▫æ.

Since one is not destined to remain in this world anyway, why should he ruin himself in pride?

ਮੰਦਾ ਕਿਸੈ ਨ ਆਖੀਐ ਪੜਿ ਅਖਰੁ ਏਹੋ ਬੁਝੀਐ ॥

Manḋaa kisæ na aakʰee▫æ paṛ akʰar ého bujʰee▫æ.

Do not call anyone bad; read these words, and understand.

ਮੂਰਖੈ ਨਾਲਿ ਨ ਲੁਝੀਐ ॥੧੯॥

Moorkʰæ naal na lujʰee▫æ. ||19||

don’t argue with fools. ||19||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

Salok mėhlaa 1.

Shalok, First Mehl:

ਨਾਨਕ ਫਿਕੈ ਬੋਲਿਐ ਤਨੁ ਮਨੁ ਫਿਕਾ ਹੋਇ ॥

Naanak fikæ boli▫æ ṫan man fikaa ho▫é.

O Nanak! Speaking insipid words, the body and mind become insipid.

ਫਿਕੋ ਫਿਕਾ ਸਦੀਐ ਫਿਕੇ ਫਿਕੀ ਸੋਇ ॥

Fiko fikaa saḋee▫æ fiké fikee so▫é.

He is called the most insipid of the insipid; the most insipid of the insipid is his reputation.

ਫਿਕਾ ਦਰਗਹ ਸਟੀਐ ਮੁਹਿ ਥੁਕਾ ਫਿਕੇ ਪਾਇ ॥

Fikaa ḋargėh satee▫æ muhi ṫʰukaa fiké paa▫é.

The insipid person is discarded in the Court of the Lord, and the insipid one’s face is spat upon.

ਫਿਕਾ ਮੂਰਖੁ ਆਖੀਐ ਪਾਣਾ ਲਹੈ ਸਜਾਇ ॥੧॥

Fikaa moorakʰ aakʰee▫æ paaṇaa lahæ sajaa▫é. ||1||

The insipid one is called a fool; he is beaten with shoes in punishment. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

Mėhlaa 1.

First Mehl:

ਅੰਦਰਹੁ ਝੂਠੇ ਪੈਜ ਬਾਹਰਿ ਦੁਨੀਆ ਅੰਦਰਿ ਫੈਲੁ ॥

Anḋrahu jʰootʰé pæj baahar ḋunee▫aa anḋar fæl.

Those who are false within, and honorable on the outside, are very common in this world.

ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਜੇ ਨਾਵਹਿ ਉਤਰੈ ਨਾਹੀ ਮੈਲੁ ॥

Atʰsatʰ ṫiraṫʰ jé naavėh uṫræ naahee mæl.

Even though they may bathe at the sixty-eight sacred shrines of pilgrimage, still, their filth does not depart.

ਜਿਨੑ ਪਟੁ ਅੰਦਰਿ ਬਾਹਰਿ ਗੁਦੜੁ ਤੇ ਭਲੇ ਸੰਸਾਰਿ ॥

Jinĥ pat anḋar baahar guḋaṛ ṫé bʰalé sansaar.

Those who have silk on the inside and rags on the outside, are the good ones in this world.

ਤਿਨੑ ਨੇਹੁ ਲਗਾ ਰਬ ਸੇਤੀ ਦੇਖਨੑੇ ਵੀਚਾਰਿ ॥

Ṫinĥ néhu lagaa rab séṫee ḋékʰnĥé veechaar.

They embrace love for the Lord, and contemplate beholding Him.

ਰੰਗਿ ਹਸਹਿ ਰੰਗਿ ਰੋਵਹਿ ਚੁਪ ਭੀ ਕਰਿ ਜਾਹਿ ॥

Rang hasėh rang rovėh chup bʰee kar jaahi.

In the Lord’s Love, they laugh, and in the Lord’s Love, they weep, and also keep silent.

ਪਰਵਾਹ ਨਾਹੀ ਕਿਸੈ ਕੇਰੀ ਬਾਝੁ ਸਚੇ ਨਾਹ ॥

Parvaah naahee kisæ kéree baajʰ saché naah.

They do not care for anything else, except their True Husband Lord.

ਦਰਿ ਵਾਟ ਉਪਰਿ ਖਰਚੁ ਮੰਗਾ ਜਬੈ ਦੇਇ ਤ ਖਾਹਿ ॥

Ḋar vaat upar kʰarach mangaa jabæ ḋé▫é ṫa kʰaahi.

Sitting, waiting at the Lord’s Door, they beg for food, and when He gives to them, they eat.

ਦੀਬਾਨੁ ਏਕੋ ਕਲਮ ਏਕਾ ਹਮਾ ਤੁਮੑਾ ਮੇਲੁ ॥

Ḋeebaan éko kalam ékaa hamaa ṫumĥaa mél.

There is only One Court of the Lord, and He has only one pen; there, you and I shall meet.

ਦਰਿ ਲਏ ਲੇਖਾ ਪੀੜਿ ਛੁਟੈ ਨਾਨਕਾ ਜਿਉ ਤੇਲੁ ॥੨॥

Ḋar la▫é lékʰaa peeṛ chʰutæ naankaa ji▫o ṫél. ||2||

In the Court of the Lord, the accounts are examined; O Nanak! The sinners are crushed, like oil seeds in the press. ||2||

TOP OF PAGE